Όλοι γνωρίζουν πως το τέλος της καύσιμης ορυκτής ύλης που ονομάστηκε «μαύρος χρυσός» κοντεύει. Πολλοί εικάζουν πως τα αποθέματα θα αντέξουν γύρω στα 50 χρόνια ακόμα. Περισσότεροι πιστεύουν πως η ζωή τους κυμαίνεται γύρω στα 20 με 30 χρόνια.
Όλοι όμως είναι βέβαιοι: Πετρέλαιο.. τέλος, λίαν συντόμως.
Κανείς όμως δεν ανησυχεί. Εγώ πάντως δεν είδα κανένα από τους G8 να δυσανασχετεί με αυτές τις προβλέψεις. Όπως άλλωστε δεν ανησυχούν ούτε για την περιβαλλοντική καταστροφή που έχει επιφέρει η χρήση του αλλά ούτε και για τον όλεθρο που πλησιάζει.
Αυτό βέβαια, δεν είναι τυχαίο.
Γνωρίζουν πολύ καλά πως το τέλος δεν έφτασε ακόμα και πως η ανθρωπότητα δεν θα βυθιστεί στο σκοτάδι έτσι ξαφνικά, γιατί τελείωσε και η τελευταία σταγόνα.
Προετοιμάζεται ήδη η βιομηχανία αλλά και οι οικονομίες να υποδεχθούν ένα νέο «θαύμα» της τεχνολογίας.
Πρέπει να έχετε προσέξει πως άρχισαν δειλά δειλά να κάνουν την εμφάνιση τους τα αυτοκίνητα υβρίδια. Αυτά που χρησιμοποιούν λίγη βενζίνη και πολύ ηλεκτρισμό. Σε μερικά χρόνια λοιπόν, και πολύ πριν να εξαφανιστεί το πετρέλαιο, αυτά θα αντικαταστήσουν πάνω από το 80% των μηχανοκίνητων οχημάτων πάνω στον πλανήτη. Υπολογίζεται αυτή η αλλαγή να έχει επιτευχθεί στην επόμενη δεκαετία.
Και πάλι, αυτό δεν είναι τυχαίο.
Οι χώρες της Άπω Ανατολής, με πρώτη την Ιαπωνία, και ακολουθούν Κορέα, Σιγκαπούρη κλπ. αντιμετωπίζουν εδώ και δυο χρόνια ένα τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Τα ταμεία έχουν αδειάσει με τον εξής τρόπο, σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή Nick Beams: Το κεφάλαιο που παρήγαγαν αυτές οι χώρες δεν επέστρεφε στην καταναλωτική εργατική τάξη, ώστε ο κύκλος ως προς τη ροή του χρήματος να διαιωνίζεται, με αποτέλεσμα να συσσωρεύεται σε μεγάλα κεφάλαια, και χωρίς να επαν-επενδύεται στις επιχειρήσεις για ανάπτυξη της έρευνας και της τεχνολογίας και κατά συνέπεια της ίδιας της βιομηχανίας , με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η κρίσιμη μάζα που απαιτούνταν για την πτώση των επιτοκίων (σήμερα στην Ιαπωνία το δανειστικό επιτόκιο είναι 0.1%).
Αυτό επέφερε την εκμηδένιση της αξίας των ακινήτων και πολλοί άνθρωποι να χάσουν τις δουλειές τους. Οι τραπεζικοί οργανισμοί, άλλοτε μεγαθήρια να καταρρέουν όπως οι δίδυμοι πύργοι. Τελικά αυτό σε μια οικουμενική οικονομία, απειλεί να διοχετευθεί και στη δύση (Γερμανία, ΗΠΑ, Μ. Βρεττανία) αφού πλέον οι Ιαπωνικές επενδύσεις, που αποτελούν στηλοβάτη αυτών των οικονομιών κινδυνεύουν να ρευστοποιηθούν για να διορθωθεί η κατάσταση στη χώρα αυτή. Αρκεί να αναφερθεί πως οι επενδύσεις στις ΗΠΑ φθάνουν τα 500 δις δολάρια τουλάχιστον σε κρατικά ομόλογα μόνον.
Το προβλεπόμενο αποτέλεσμα είναι ένα ντόμινο από συνθλίβοντα χρηματιστήρια στις εν λόγω χώρες και όχι μόνο. Αυτό πιθανόν να αποτελέσει το τέλος του συστήματος οικονομίας όπως το γνωρίζουμε.
Όμως όχι ακόμα. Αρκεί να θυμίσουμε πως αυτό το οριακό σημείο είχε προσεγγιστεί μόλις δυο δεκαετίες πριν. Λίγο πριν την έκρηξη και το «θαύμα» του προσωπικού υπολογιστή.
Αυτό που διαφαίνεται σαν το πιο πιθανό σενάριο για το μέλλον είναι πως θα ξανα(εφε)υρεθεί η κότα με τα χρυσά αυγά και η Άπω Ανατολή θα επανακτήσει το οικονομικό της στάτους αλλά και τη φήμη της στην τεχνολογία.
Γιατί αυτό που μένει να αξιοποιηθεί και το οποίο έχει το οικονομικό εκτόπισμα που χρειάζεται για να εξυπηρετηθεί ο σκοπός είναι η χρήση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας.
Ήδη λειτουργούν εργοστάσια παραγωγής υδρογόνου στις ΗΠΑ σε πειραματική ακόμα βάση, αλλά και στην Ιαπωνία και Αυστραλία μελετάται η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας για παραγωγή υδρογόνου από τον Ειρηνικό Ωκεανό η οποία θα φωτίζει ολόκληρες πολιτείες και μάλιστα θα μας παρέχει και το φορτιστή για το αμάξι μας (fuel cells).
Πολύ πιθανόν, λοιπόν, να μας ζητήσουν να επιστρέψουμε το παλιό μας βενζινοκίνητο αμάξι για να πάρουμε ένα καινούργιο ηλεκτρικό, έναντι ανταλλάγματος φυσικά, δύο τρεις χιλιάδες είναι εντάξει; $3000 επί 5,000,000,000 (5 δισεκατομμύρια) αυτοκίνητα τουλάχιστον, και οι χώρες αυτές λύνουν το οικονομικό τους πρόβλημα.
Βρέθηκε λοιπόν ο τρόπος να βγούμε
1. από το αδιέξοδο της οικονομικής καταστροφής,
2. να αποκαταστήσουμε την ειρήνη παγκοσμίως και
3. να κλείσουμε και την έρημη την τρύπα του όζοντος.
Εξ' ου και ο υπότιτλος του άρθρου 3 σε 1 λοιπόν..
Στο σούρουπο λοιπόν της οικολογικής καταστροφής, αφού τα όρια της κρίσης έχουν ξεπεραστεί, στο τέλος πλέον των σταυροφοριών από δυσμάς και των Jihad εξ ανατολάς, όλα εν ονόματι του «μαύρου χρυσού», ανατέλλει από τη χώρα του ο ήλιος της ενέργειας που θα είναι πλέον εκμεταλλεύσιμη στο έπακρο και άκρως φιλική στο περιβάλλον.
Γι' αυτό λοιπόν δεν δείχνει να ανησυχεί κανείς, μόνο που μέχρι τότε, κάποια ακόμα είδη θα εκλείψουν, και κάποιες μάνες θα εξακολουθούν να διαδηλώνουν μαυροφορεμένες στα δελτία ειδήσεων.
Σχετικοί σύνδεσμοι με την έρευνα για τη συγγραφή του άρθρου:
http://www.peopleandplanet.net/doc.php?id=1914&PHPSESSID=b86a80a99901be88388a0684f1b12952
http://www.space.com/businesstechnology/technology/laser_hydrogen_020109-1.html
Πόλυς Άνιφτος, δημοσιεύθηκε στο Φιλελεύθερο το 2006
author's review: η πρόσφατη κρίση του φιλελεύθερου χρηματο-οικονομικού συστήματος στη διεθνήσκακιέρα σας λέει τίποτα; Μπορεί να μην έγιναν τα πράγματα ΑΚΡΙΒΩΣ όπως προβλέπεται σε αυτό το άρθρο αλλά η λύση που "προφητεύεται" σύντομα θα είναι πραγματικότητα!
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
8a perimeno na do an exeis dikaio citro. de nomizo na perasei kairos.
Δημοσίευση σχολίου