Έχω ένα πάθος, που ενίοτε βλάπτει άλλους ανθρώπους (όσο και αν προσπαθώ να προσέχω), αλλά κυρίως βλάπτει εμένα. Είμαι καπνιστής. Τι να κάνουμε, έτσι διάλεξα να ζήσω ... και να πεθάνω, διότι στο κάτω-κάτω "κανείς δεν πεθαίνει υγιής".
Όπως κα να 'χουν τα πράγματα, όταν αγόρασα 5 κουτιά από το σύνηθη καπνό που φουμάρω, δεν είχα ιδέα ότι και τα 5 θα ήταν παλιά και χαλασμένα (αν και η μυρωδιά τους ήταν λίγο πιο έντονη κα δυσάρεστη, ενώ ήταν και λιγότερο υγρός από ότι συνήθως) με αποτέλεσμα από την πρώτη μέρα να αρρωστήσω με πυρετό, πονόλαιμο και να μείνω τρεις μέρες στο κρεββάτι. Τώρα πέρασαν 4 βδομάδες και ακόμα έχω στηθικά.
Προσοχή λοιπόν, αν δε θέλετε να πεθάνετε από άσχημη γρίπη, ίσως και δηλητηρίαση του αναπνευστικού από κάποιο μύκητα που προσβάλει τον καπνό -αλλά απλά από καρκίνο, καρδιακές παθήσεις κλπ.- τότε μην καπνίσετε από την πιο κάτω παρτίδα καπνού (φαίνεται στην άκρη του κόκκινου βέλους) γιατί είναι χαλασμένη. Καπνίστε κάτι άλλο.
Εκτός βέβαια και αν προτιμάτε να πεθάνετε από ρίψη του ύπατος, οπόταν προτιμείστε να τρώτε φαστ φουντ (και συγκεκριμένα McDonalds), ή να ποδοπατηθείτε και να ξυλοκοπηθείτε μέχρι θανάτου, οπότε πηγαίνετε σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, ή, βέβαια, αν θέλετε να πεθάνετε από ντροπή για τη ρετσινιά του (sic) "προδότη" επισκεπτείτε το βορρά, ή αν απλά γουστάρετε να εγκαταλείψετε τα εκόσμια από υπερβολική δόση.. βλακείας, τότε παρακολουθείστε μια πολιτική συζήτηση στην TV.
Μπορείτε βέβαια να προτιμήσετε την υπεραγορά της περιοχής σας οπόταν έχετε την επιλογή μέσα από άπειρα Έψιλον, μεταλλαγμένα, τροποποιημένα και πεντανόστιμα είδη να επιλέξετε.
Αυτό θα πει επιλογή...
Συνεπώς, μπορεί μεν να εξακολουθεί ο σύγχρονος άνθρωπος να είναι ακόμη δούλος, αλλά πληρώνεται για το χρόνο που δουλεύει (βλ. paid slavery), και αφού όλα όσα παίρνει τα επιστρέφει, μπορεί τουλάχιστον να επιλέγει:
α) σε ΠΟΙΟΝ τα δίνει (ανάμεσα στους 4-5 του καρτέλ για το κάθε είδος προς πώληση)
β) ΠΟΤΕ τα δίνει (από την 1η μέχρι τις 5 του μηνός)
γ) ΠΩΣ τα δίνει (μετρητά ή με κάρτα της αρεσκείας του)
δ) ΓΙΑΤΙ τα δίνει (φυσικά για να ζήσει στο βαθμό που μπορεί, αυτός και οι εξαρτώμενοί του "αξιοπρεπώς", και "χέστηκε για τον υπόλοιπο κόσμο")
ε) ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ θα τα δίνει (μέχρι να "σκάσει", επιλέγοντας μαζί και την αιτία του θανάτου του)
Πόση σημασία μπορεί να έχει λοιπόν, αν δε μπορεί κανείς να ζήσει ελεύθερος όταν μπορεί να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνει! (αυτό θα πρέπει να το είπε κάποιος, αλλά και να μην το είπε ποτέ πριν κανείς, το λέω εγώ τώρα, γιατί "έτσι", γιατί πρέπει να ειπωθεί..
γιατί έτσι έχουμε καταντήσει, γιατί μέχρι εκεί μας πάει η ελευθερία μας.
:-(
Αναρτήσεις
