ΠΡΟΣ ΟΠΟΙΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ Ν’ ΑΚΟΥΣΕΙ

Μετά λύπης μου διαπίστωσα σήμερα ότι το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λευκωσίας (ΣΑΛ), και πιθανώς και όλα τα άλλα Συμβούλια, συμπεριφέρονται με την ευλογία της Κυβέρνησης, της Βουλής και γενικά του Κράτους (Κ.Δ.) ωσάν να είναι τοκογλύφοι.

Σήμερα με καθυστέρηση 8 ημερών πήγα στο Σ.Α.Λ. να πληρώσω το λογαριασμό μου, που ανερχόταν στα 404.08 ευρώ. Ο ταμίας μού ζήτησε 484.88 ευρώ, δηλαδή 80.80 ευρώ περισσότερα, που σύμφωνα με το Νόμο  15 του 1978 άρθρο 5, αποτελεί λέει πρόσθετη επιβάρυνση 20%, λόγω καθυστέρησης. Μου διευκρίνισε επίσης πως αν καθυστερούσα έστω και μιαν ώρα ή μια μέρα θα πλήρωνα το ίδιο ποσό.

Και διερωτώμαι από πού και ως πού οι νομοθέτες έχουν εγκρίνει μια τόσο ψηλή επιβάρυνση, που αν συσχετιστεί με μια κανονική επιβάρυνση τόκου που λογαριάζεται επί ετήσιας βάσεως αυτός αποτελεί 4562%!!! Μια επιβάρυνση με 20% επί ετήσιας βάσης θα επιβάρυνε τον οφειλέτη με 1.77 ευρώ, αντί 80.88. Είναι, ερωτώ, δίκαιη αυτή η επιβάρυνση ή σκέτη τοκογλυφία.

Για να λέμε του στραβού το δίκιο θα πρέπει ν’ αναφέρουμε ότι αν περίμενα να ξοφλήσω το λογαριασμό μου τον επόμενο Οκτώβριο θα πλήρωνα το ίδιο ποσό των 80.88 ευρώ, εκτός και αν λέει μου κινούσαν αγωγή, οπόταν θα πλήρωνα και τα έξοδα δικαστηρίων.

Είναι σύνηθες φαινόμενο να ξεχνάμε κάπου τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσουμε σε τρεις, τέσσερις μήνες από τη μέρα παραλαβής τους και ως εκ τούτου να τρέχουμε να τους πληρώσουμε εκπρόθεσμα. Διερωτώμαι ξανά αν οι νομοθέτες με το 20% εννοούσαν επιβάρυνση επί ετήσιας βάσεως ή επιβάρυνση ανεξάρτητα της διάρκειας του εκπρόθεσμου χρόνου που διαρρέει από την τελευταία μέρα πληρωμής.

Τι λέει επ’ αυτού η Γενική Ελέγκτρια και οι άλλοι αρμόδιοι νομοθέτες και δικαστικοί; Εξ όσων έχω υπόψη μου τελευταία είχε εγκριθεί από τη Βουλή νέος νόμος που ορίζει το τι συνιστά τοκογλυφία και ερωτώ αν η ετήσια επιβάρυνση με 4562% τόκο συνιστά τοκογλυφία ή όχι και κατά πόσο θα τιμωρηθεί ο παρανομών ή όχι.

Φιλικά,

Χαμπής Κιατίπης

Επισκεφθείτε τον Ιστότοπο Κιατίπη!

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ Ε.Φ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟ 1974

Τον Οκτώβριο του 2008, μετά τα όσα συνέβησαν στην παρέλαση για την Ανεξαρτησία, είχα γράψει ότι αρχίζουμε να ζούμε κλίμα της προπραξικοπηματικής περιόδου.

Κάποιοι τότε με είπαν υπερβολικό, άλλοι εκτός πραγματικότητα και άλλοι ότι κινδυνολογώ.

Να λοιπόν που στην πολιτική αναταραχή που προωθείτο από το 2008 – τα όσα ζήσαμε στη συνέχεια ήταν απλώς η συγκεκριμενοποίηση των πραγμάτων – βρίσκει σήμερα την πραγμάτωση της είτε στις προσπάθειες για ανατροπή του προέδρου με διάφορους τρόπους, είτε με όσα συνέβησαν πριν μερικές μέρες  σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς κοντά στη Λευκωσία.

Τον απάνθρωπο βασανισμό εθνοφρουρού δημοσιεύει σήμερα η «Χαραυγή».

Βασάνιζαν για ώρες εθνοφρουρό

Ένα κατάπτυστο περιστατικό που προσβάλλει το στράτευμά μας και υποσκάπτει τις προσπάθειες του Υπουργείου Αμυνας για την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς συνέβη πριν μερικές μέρες σε στρατόπεδο έξω από τη Λευκωσία.

Ένας 18χρονος εθνοφρουρός βασανίστηκε άγρια από έναν αρχιλοχία και δύο μόνιμους (ΕΠΥ) επειδή την ώρα της ξεκούρασής του ζωγράφισε πάνω σε χαρτί ένα τριφύλλι.

Μόλις το είδαν οι τρεις αξιωματικοί ο ένας από αυτούς του είπε: «εννά σου δείξουν π…κομμουνιστούιν», ενώ όλοι μαζί τον άρπαξαν, τον τύλιξαν με πλαστική ταινία σε όλο του το σώμα. Αργότερα τον έδεσαν πάνω σε καρέκλα και τον έβαλαν ανάποδα μέσα σε ένα βαρέλι, ενώ φρόντισαν να βάλουν στο ένα του αυτί αναμμένο τσιγάρο λέγοντάς του: «Οταν ξεδεθείς κάπνισε το τσιγάρο στην υγεία μας…».

Ούτε το γεγονός πως ο 18χρονος εθνοφρουρός ήταν εγχειρισμένος στη σπλήνα και με πρόβλημα κοίλης δεν εμπόδισε τους τρεις μόνιμους της Εθνικής Φρουράς να τον βασανίσουν μέχρι λιποθυμίας.

Αντίθετα στις παρακλήσεις του εθνοφρουρού να μην τον δέσουν στα σημεία που ήταν εγχειρισμένος αυτοί αρνήθηκαν και γελούσαν με τα βογγητά του.

Το περιστατικό καταγγέλθηκε όπως πληροφορούμαστε από τον πατέρα του εθνοφρουρού στο διοικητή της μονάδας του. Ωστόσο οι τρεις βασανιστές του αρνήθηκαν πως έγινε τέτοιο περιστατικό και με θράσος ισχυρίστηκαν πως ο 18χρονος είπε ψέματα.
Οι γονείς του νεαρού όμως δεν έμειναν ως εκεί. Κατήγγειλαν το βασανισμό του γιου τους στο Υπουργείο Άμυνας και στο ΓΕΕΦ, ενώ δεν αποκλείεται η υπόθεση να φτάσει μέχρι και
σε στρατοδικείο.

Πάντως σύμφωνα με γονείς εθνοφρουρών κάποιοι βαθμοφόροι στην Ε. Φρουρά έχουν ξεφύγει εντελώς και συμπεριφέρονται με απάνθρωπο τρόπο σε νεοσύλλεκτους.

Θυμίζει το τραγικό συμβάν με το κάψιμο του Μιχάλη Μιχαήλ το 1975

Οι βασανισμοί και οι ταλαιπωρίες αριστερών στρατιωτών ήταν σύνηθες φαινόμενο την προπραξικοπηματική περίοδο αλλά και λίγο αργότερο.

Το περιστατικό που δημοσιεύει η «Χαραυγή», έφερε στη μνήμη μου ένα άλλο, παρόμοιο περιστατικό που σημειώθηκε στις αρχές του 1975 στα Πλατάνια στην περιοχή Τροόδους.

Το περιστατικό αφηγείται το ίδιο το θύμα, ο Μιχάλης Μιχάηλ από το Πελένδρι, που ήταν μέλος της ΕΔΟΝ, τον οποίον οι φασίστες της ΕΟΚΑ Β’ προσπάθησαν να κάψουν ζωντανό ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του.

Την περιπέτεια του αφηγείται ο ίδιο στο «Χρονικό της σύγχρονης Κυπριακής τραγωδίας».

«Υπηρετούσα στην περιοχή Τροόδους (στα Πλατάνια). Εκεί πάνω είναι τα αχνάρια γνωστών ΕΟΚΑΒητατζήδων.

Είναι βέβαιο ότι αυτοί μου έκαναν το φοβερό αυτό κακό στις 27 του Οκτώβρη.

Κατά τις 6 το απόγευμα έπεσα να κοιμηθώ διότι ήμουν σκοπός 11.00 – 1.00.

Γύρω στις 10.30 βρέθηκα μέσα σε μια φωτιά απέραντη. Προσπάθησα να φύγω, όμως δεν μπόρεσα.

Έδωσα δύο – τρείς γύρους και κοιτάζω, παντού φωτιά. Ήμουν και του ύπνου και στράφηκα πίσω στον τοίχο, μου κτυπούσε η λάβρα και δεν μπορούσα.

Έδωσα άλλους δύο τρεις γύρους και στράφηκα πίσω, έπεσα μπρούμυτα, έβαλα τα χέρια πάνω στα μάτια μου και έμεινα εκεί αναίσθητος και καιγόμουν.

Πριν καώ, γύρω στις 7.30, ήρθε ένα λοχίας από την Κατωκοπιά να μου δώσει δήθεν ταχυνόπιττα. Αλλά εγώ ήμουν ψυχρός μαζί του και δεν τον έκανα παρέα.

Αυτός αντί για μαξιλάρι είχε περί τες 70 χουντικές εφημερίδες.

Την ώρα που καιγόμουν εξαφανίστηκε ο σκοπός και ο αξιωματικός υπηρεσίας.

Ένας στρατιώτης φώναξε «Ρε παιδιά είναι και ο Μιχαλάκης μέσα στο τσιατήρι που καίγεται». Έτρεξαν βέβαια αλλά νομίζω ότι ήταν πια αργά…»

Αυτά αφηγείται ο Μιχάλης ο οποίος υπέστη αυτό το μεγάλο κακό μετά την εισβολή.

Εξ’ όσων έμαθα με ενέργειες του ΑΚΕΛ στάλθηκε στο εξωτερικό για αποθεραπεία.

Σήμερα διαβάζουμε για ένα παρόμοιο περιστατικό.

Άνθρωποι των ίδιων φρονημάτων βασάνισαν μέχρι αναισθησίας ένα εγχειρισμένο στρατιώτη χωρίς κανένα οίκτο.

Ο φασισμός ζει και βασιλεύει.

Το αυγό έχει ήδη εκκολαφθεί…    

Για τις αυταπάτες μας

του Πόλυ Άνιφτου

 

Επέλεξα να σας μεταφέρω ένα μέρος από το βιβλίο του Jonathan Baron, “Τhinking and Deciding”, Third Edition. Το βιβλίο αποτελεί ανάγνωσμα σε μεταπτυχιακούς φοιτητές των τμημάτων της Νομικής, της Διοίκησης Επιχειρήσεων και της Ιατρικής ώστε να βοηθήσει τους μελλοντικούς επαγγελματίες να μάθουν να παίρνουν σωστές αποφάσεις σε δύσκολες συνθήκες με πολύπλοκα δεδομένα, βασισμένες με επιστημονική προσέγγιση στη λογική. Το συγκεκριμένο ανάγνωσμα (στην αγγλική γλώσσα), που καταπιάνεται με την έννοια της αυταπάτης, πιστεύω εξηγεί σε ικανοποιητικό βαθμό τη λογική ή το παράλογο που κρύβεται πίσω από τις πράξεις και την απραξία των ιθυνόντων, και μη, της πρόσφατης τραγωδίας, και των υπευθύνων σε όλα τα επίπεδα. Το συγκεκριμένο άρθρο επίσης απευθύνεται σε πολιτικούς και ψηφοφόρους που ερευνούν την αλήθεια, και σε όποιο επιθυμεί να αντιμετωπίζει με ρεαλισμό τα πράγματα.

Τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται σε όρους τους οποίους ο συγγραφέας αναπτύσσει σε άλλα σημεία του βιβλίου

Λογικότητα και πεποίθηση

Όταν σχηματίζουμε τις πεποιθήσεις μας, γενικά έχουμε σαν στόχο να πιστεύουμε αυτό που είναι αληθινό. Επομένως εξετάζουμε πεποιθήσεις που ταιριάζουν με τα στοιχεία που έχουμε ενώπιόν μας. Όταν όμως έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε ενδελεχώς και ανοικτά, τότε ψάχνουμε για στοιχεία που είναι αντίθετα με τις πεποιθήσεις/αντιλήψεις υπό εξέταση- άρα για στοιχεία που δεν θεωρούμε μέχρι στιγμής αληθή- και αναζητούμε εναλλακτικές αντιλήψεις/πεποιθήσεις. Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης - που είναι “ενεργητικά ανοικτός”- είναι μια καλή “περιοριστική μέθοδος” για να αντιμετωπίζει κανείς τις αγκυλώσεις που ευνοούν τις προϋπάρχουσες πεποιθήσεις ή προκαταλήψεις.

Σχηματισμός λογικών πεποιθήσεων

Συνεπώς, γενικά ομιλούντες, ο ενεργητικά ανοικτός τρόπος σκέψης είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε αληθινές πεποιθήσεις. Επιπρόσθετα, όταν δεν είμαστε σίγουροι πως μια πεποίθησή μας είναι αληθινή, αν σκεφτούμε σωστά θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε πως η σιγουριά που έχουμε για τη συγκεκριμένη πεποίθηση είναι ανάλογη με τα στοιχεία που διαθέτουμε. Η ανάλογη σιγουριά είναι, στις πλείστες περιπτώσεις, ένας πιο ρεαλιστικός στόχος από την απόλυτη βεβαιότητα.

Το κύριο πλεονέκτημα των αληθινών πεποιθήσεων, ή των πεποιθήσεων για τις οποίες έχουμε την ανάλογη σιγουριά, είναι το γεγονός πως μας επιτρέπουν να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις. Αποφάσεις που θα κάνουν πιο εφικτούς τους στόχους μας. Αυτό συζητείται στο κεφάλαιο 9, όπου εξηγείται πως οι αποφάσεις που στηρίζονται σε στέρεες και συνεπείς με τους νόμους των πιθανοτήτων κρίσεις, είναι πιο πιθανό να μας δώσουν καλύτερα αποτελέσματα. Το πιο πάνω ισχύει, ακόμα και αν δεν έχουμε αριθμητικά στοιχεία για τις πιθανότητές μας. Αν η σιγουριά μας στηρίζεται με τον ανάλογο τρόπο στα στοιχεία που διαθέτουμε, θα συνυπολογίσουμε τα σχετικά ρίσκα και θα δράσουμε, και όταν η δράση μας απαιτεί βεβαιότητα, θα κάνουμε ένα βήμα πίσω αν δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι.

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους χρειαζόμαστε οι πεποιθήσεις μας να στηρίζονται στη λογική. Θα μπορούσαμε να έχουμε σαν στόχο την αναζήτηση της αλήθειας σαν αυτοσκοπό, άσχετα με τη χρησιμότητά της στη λήψη αποφάσεων. Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι παράλογο με το να έχει κανείς ένα τέτοιο στόχο.

Αυταπάτη

Παρόλο που όταν σχηματίζουμε πεποιθήσεις στόχος μας συνήθως είναι να πιστεύουμε σε κάτι αληθινό (ή τουλάχιστον να έχουμε την κατάλληλη σιγουριά), μερικές φορές φαίνεται καλύτερο να πιστεύουμε στο ψέμα. Είναι λοιπόν λογικό, κάποιες φορές, να σκεφτόμαστε με τρόπο που να οδηγεί σε λανθασμένες πεποιθήσεις. Πρόκειται για αυτό που αποκαλούμε “αυταπάτη”. Και, όντως, κάποιες φορές φαίνεται η αυταπάτη να είναι η καλύτερη επιλογή, άλλες φορές, όμως, παίρνει τη μορφή του πιο διαστρεβλωμένου παραλογισμού, όπως όταν οι άνθρωποι πείθουν τον εαυτό τους πως μια ιδέα τους είναι ορθή, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στα στοιχεία που μαρτυρούν το αντίθετο.

Τι είναι αυταπάτη; Σε κάποιους, ο όρος υποδηλώνει πως έχουμε να κάνουμε με δύο εαυτούς – τον “απατηλό” (ίσως στο υποσυνείδητο) που γνωρίζει την αλήθεια και τον “απατημένο”. Ο απατηλός πρέπει να έχει κάποιο λόγο να απατήσει. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλει τον απατημένο να νιώθει πως είχε πάντα δίκιο. (για τον απατημένο μπορεί να είναι επώδυνο να αλλάξει γνώμη, και ο εξαπατών να τον λυπάται.)

Παρόλο που αυτή η ιδέα της δυαδικότητας έχει βάση, εντούτοις δεν τη χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε την αυταπάτη. Για να εξαπατήσω τον εαυτό μου απλά χρειάζεται να κάνω κάτι για να ελέγξω την πεποίθηση μου, χωρίς να γνωρίζω πως το έχω κάνει. Για παράδειγμα, ο φιλόσοφος Πασκάλ υποστήριζε πως πρέπει κανείς να προσπαθεί να πιστέψει στο Θεό, γιατί αν υπάρχει θεός και δεν πιστεύει σε Αυτόν, μπορεί να καταδικαστεί, και αυτό είναι ασήκωτο ρίσκο. Ο Πασκάλ πίστευε πως όταν κάποιος καταλάβει αυτό το λογικό επιχείρημα θα μπορούσε οικειοθελώς να γίνει πιστός προσπαθώντας με ειλικρίνεια να ζήσει χριστιανική ζωή. Αν το έκανε αυτό, με την ανάγνωση της Αγίας γραφής και την κοινωνία με άλλους χριστιανούς, τελικά θα πίστευε στο Χριστιανισμό. Τελικά θα ξεχνούσε πως όλα ξεκίνησαν από το κατώτερο κίνητρο του φόβου της αιώνιας καταδίκης.

Συνεπώς, για να απατήσει κανείς τον εαυτό του, αυτό που χρειάζεται είναι να μη γνωρίζει πως αυταπατάται όταν σχηματίζει τη λανθασμένη του πεποίθηση. Αν γνωρίζει το γεγονός τότε δεν αυταπατάται. Αν έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας πως πηγαίνουμε στην εκκλησία επειδή φοβούμαστε την κόλαση, τότε δε θα μας πείθουν και πολύ αυτά που ακούμε εκεί μέσα.

Οι πεποιθήσεις μας τυγχάνουν χειραγώγησης πολύ συχνότερα από ότι υποδηλώνει το παράδειγμα του Πασκάλ. Αν πάει κανείς στη Νομική και γίνει δικηγόρος, πολύ πιθανόν να αποκτήσει την πεποίθηση πως οι δικηγόροι είναι καλοί άνθρωποι που υπηρετούν ένα πολύτιμο σκοπό στην κοινωνία. (ακόμα και αν πήγε στη Νομική για κάποιο άλλο λόγο χωρίς να το πιστεύει αυτό εξαρχής). Παρομοίως, αν έχεις παιδιά θα τείνεις να πιστεύεις πως αυτοί που συνειδητά επιλέγουν να μείνουν άτεκνοι φέρουν μια ελαφρότητα. Οποιαδήποτε πορεία και αν επιλέξεις στη ζωή αυτή θα επηρεάσει τις πεποιθήσεις σου. Αν θέλεις να έχεις τον έλεγχο των πεποιθήσεών σου τότε μπορείς να το κάνεις επιλέγοντας την πορεία σου για αυτό το λόγο. Σε ένα πιο απλό επίπεδο, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να βάζουν το ρολόι τους μπροστά 5 λεπτά, ώστε να φθάνουν έγκαιρα στη δουλειά- ελπίζοντας να ξεγελάσουν τον εαυτό τους, αν τύχει και το ξεχάσουν.

Μπορεί η αυταπάτη να είναι ποτέ λογική; Από την άλλη, η αυταπάτη ίσως να είναι το μόνο μέσο που έχουμε για να διατηρούμε (κάποτε με μεγάλη σιγουριά) λανθασμένες και επιβλαβείς πεποιθήσεις. Αν θέλουμε να πιστεύουμε πως το κάπνισμα είναι άκακο, μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας επιλέγοντας στοιχεία που ευνοούν την πεποίθησή μας και αγνοώντας άλλα που την καταδικάζουν. Πρέπει να βεβαιωθούμε πως δε λαμβάνουμε υπόψη πως αγνοούμε την ορθότητα των αντίθετων στοιχείων, γιατί τότε αυτά που λαμβάνουμε μόνο υπόψη, θα μας ήταν άχρηστα. Θα ήταν στοιχεία “κατά παραγγελία”. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και πλαστά.

Αυτού του είδους η ελλιπής έρευνα μπορεί σε μερικούς να γίνει συνήθεια και να μη γνωρίζουν ότι μεροληπτούν. Ίσως να αναπτύσσουν τη συνήθεια υποσυνείδητα γιατί έτσι είναι πιο άνετα. Αν δεν αμφισβήτησαν τις απόψεις τους, δε χρειάστηκε ποτέ να υποφέρουν τον πόνο που χρειάζεται για να τις αλλάξουν.

Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πόσες από τις πεποιθήσεις μας διατηρούμε με αυτό τον τρόπο. Αν διερωτάσαι για κάποια συγκεκριμένη σου πεποίθηση, προσπάθησε να τη σκεφτείς ενεργητικά ανοικτά για ένα χρονικό διάστημα. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία της αυταπάτης, και είναι μια θεραπεία με πολύ μικρές παρενέργειες, ακόμα και για αυτούς που δεν είχαν αυτή την ασθένεια εξαρχής.

Επομένως, η αυταπάτη είναι παράλογη, σε μερικές περιπτώσεις. Είναι συνήθως απότοκο φτωχής σκέψης. Αν οι άνθρωποι γνώριζαν πως το σκεπτικό τους είναι φτωχό, τότε δεν θα το εμπιστεύονταν τόσο πολύ. Ένας από τους στόχους μου είναι να γίνει κατανοητό πως αν γνωρίζουμε πόσο καλό ή φτωχό είναι το σκεπτικό μας τότε δε θα πέφτουμε θύματα της αυταπάτης.

Από την άλλη σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορούμε να είμαστε σχετικά σίγουροι πως τα οφέλη της αυταπάτης υπερισχύουν του κόστους:

1. Μερικές φορές μπορεί να χαλιναγωγήσουμε τη συμπεριφορά μας προς όφελός μας μέσω της αυταπάτης. Μια απλή περίπτωση είναι το παράδειγμα με το ρολού. Παρομοίως, η συμπεριφορά ενός ψεύτη μπορεί να είναι πιο πειστική αν αυτός πιστεύει τα ψέματα του. Το ίδιο ισχύει και με έναν ηθοποιό. Προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό του για να γίνει πιο πειστικός. Μια πιστή σύζυγος μπορεί να παραμείνει πιστή αν πείσει τον εαυτό της πως ο σύζυγός της είναι ο καλύτερος σύζυγος που της ταιριάζει, χωρίς να χρειαστεί να πειραματιστεί με άλλους πιθανούς συζύγους.
2. Οι πεποιθήσεις μπορούν να επηρεάσουν τους στόχους μας, και ειδικότερα την ισχύ των στόχων. Επομένως μπορούμε να αυταπατηθούμε για να ελέγξουμε τους στόχους μας. Ένας αθλητής μπορεί να πείσει τον εαυτό του πως μπορεί να κερδίσει, ώστε να αντέξει τη σκληρή προπόνηση που θα υποβάλει τον εαυτό του. Το πιθανό κόστος σε αυτή την περίπτωση πως ο κόπος και η προσπάθεια ήταν χαμένες, αλλά το υποσχόμενο όφελος από την πιθανή νίκη υπερνικούν. Αντίθετα, άλλοι πείθουν τους εαυτούς τους πως οι στόχοι τους είναι αδύνατοι για να αποφύγουν την προσπάθεια να τους κατακτήσουν. (Έλστερ, 1983).
3. Οι πεποιθήσεις από μόνες τους μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους, και κάποτε χωρίς αποζημίωση. Είναι κατανοητό να μη θέλει κανείς να του πουν πως πεθαίνει από μια ανίατη ασθένεια, ιδιαίτερα όταν αυτός θα συνεχίσει να ζει στο μέγιστο δυνατό βαθμό καλά τη ζωή του. Οι εργάτες που υπόκεινται σε εργασιακούς κινδύνους πολλές φορές πείθουν τους εαυτούς τους πως οι κίνδυνοι είναι μηδαμινοί (Ακέρλοφ και Ντίκενς, 1982), αποφεύγοντας έτσι το άγχος που θα προκαλούσε η ανησυχία για τους κινδύνους αυτούς. Γενικά ακούγεται λογικό να μη θέλουμε να μάθουμε κάτι κακό για το οποίο δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Από “κανονιστικής άποψης”, η επιλογή της αυταπάτης εξαρτάται από το ισοζύγιο κόστους και οφέλους στη δεδομένη περίπτωση. Από περιοριστικής άποψης, είναι σοφότερο να προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε την αλήθεια ως γενική αρχή. Πρώτα απ' όλα η αυταπάτη είναι συχνά αχρείαστη. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να φθάνει κανείς στη δουλειά του εγκαίρως, από το να βάζει το ρολόι του 5 λεπτά μπροστά. Η συζυγική αφοσίωση δεν προϋποθέτει την πεποίθηση πως ο σύζυγος σας είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή.

Δεύτερο, η αυταπάτη μπορεί να έχει επιζήμια αποτελέσματα. Για κάθε αθλητή που αυτό-πειθαναγκάζεται να κερδίσει υπάρχουν χιλιάδες άλλοι, μέτριοι αθλητές που μάταια σπαταλούν χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να φθάσουν στους Ολυμπιακούς αγώνες και αποτυγχάνουν. (μπορούν μετέπειτα να πείσουν τους εαυτούς τους πως άξιζε τον κόπο η προσπάθεια και να συνεχίσουν έτσι να αυταπατώνται). Η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική αισιοδοξία και αυταπάτη, που με τη σειρά τους οδηγούν σε ριψοκίνδυνες πράξεις. Σε ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι που πειραματιζόταν με χρηματικά βραβεία, τα υποκείμενα με ψηλότερη αυτοπεποίθηση σκόραραν καλύτερα και επέλεγαν στόχους που μπορούσαν να κατακτήσουν. Εντούτοις, σε μια κατάσταση στην οποία απειλούνταν το “εγώ” τους τους είχε λεχθεί: “Τώρα αν ανησυχείτε πως δεν έχετε αρκετό θάρρος για να αντέξετε την πίεση, μπορείτε να επιλέξετε να το παίξετε με ασφαλή τρόπο και να συμβιβαστείτε με δύο δολάρια”. Σε αυτή την περίπτωση, αυτοί με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση προσπάθησαν για μεγαλύτερο βραβείο, και στο τέλος κέρδισαν λιγότερα από ότι εκείνοι με τη χαμηλότερη αυτοπεποίθηση (Βaumeister, Heatherton, and Tice, 1993).

Τελικά, αν μας μπει η ιδέα πως είναι εντάξει να εξαπατούμε τον εαυτό μας, μπορούμε να το παρακάνουμε, διότι είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε τις περιπτώσεις στις οποίες η αυταπάτη είναι παράλογη. Όταν το παρακάνουμε, εμποδίζουμε τον εαυτό μας να δει την αλήθεια, ακόμα και αν το θέλουμε. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αυτοί που εξαπατούν τον εαυτό τους συστηματικά, μπορούν να ξυπνήσουν ένα πρωινό κατατρομαγμένοι, και κλονισμένοι, μη γνωρίζοντας ποιες από τις πεποιθήσεις τους είναι αληθινές.

Και ο συγγραφέας προειδοποιεί:

“Αυτοί που επιλέγουν το μονοπάτι της αυταπάτης πρέπει να βαδίζουν με προσοχή.”

Τα 8 σημεία τροποποίησης του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ: Για την τελευταία δημοσκόπηση προ των εκλογών του ΡΙΚ

1. Μια απάντηση στην ερώτηση του κ. Σιζόπουλου "από ποιους προσβλέπει ο πολίτης να του επιλύσει τα προβλήματα του;":
-Μα από τον ίδιο τον εαυτό του φυσικά. Δε ζητούμε τίποτα από κανέναν. Μάθαμε πολύ καλά πλέον πως έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Εκτός βέβαια και αν προτείνετε το ρουσφέτι. Αδυνατείτε να καταλάβετε και να λύσετε τα προβλήματά μας, γιατί δεν είναι και δικά σας. Δεν μας εκφράζετε, αποδεκτείτε το. Τα άλλα ούλλα εν μουρκουρούθκια..
Αφήστε επιτέλους τη δημοκρατία να λειτουργήσει και μη μπαίνετε μεσάζωντες.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

2. Ο κύριος Ιωνάς διαπίσωσε πως ο κ. Αναστασιάδης είναι ο μόνος αρχηγός κόμματος που έχει βελτιώσει την εικόνα του στην τελευταία πενταετία:
-Παρόλο που εικόνες όλων σας είναι θλιβερές, εντούτοις φαίνεται έχει πείσει πως είναι υπέρ της Λύσης. Προσέξτε, μη με παρεξηγήσετε, είπα "έχει πείσει" δεν διατείνομαι ότι ενδιαφέρεται, συγχαίνομαι τα αυθαίρετα συμπεράσματα.
Απλά ΘΕΛΩ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

3. Προς κύριον Περδίκη:
-Χαίρομαι που προτείνατε την οριζόντια ψήφο και την υποψηφιότητα από τα 21 (επειδή σας βολεύει). Αλλά εμάς τους πολίτες δε μας βολεύει ούτε αυτή. Είναι πλέον ξεπερασμένη.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

4. Προς όλους τους παρευρισκομένους, και τον κ. Καρεκλά:
-Έσσιει 15 χρόνια που εν ηψηφίζω. Είμαι ίσως τυχερός που εν με κάτσαν φυλακή. Ίσως απλά να είμαι 15 χρόνια ετεροχρονισμένος με σας, αλλά φαίνεται πως συμφωνώ με το "τρίτο κόμμα" κατά τη δημοσκόπισή σας το οποίο πιστεύω αυτές οι εκλογές θα αναδείξουν πως δεν είναι "τρίτο" αλλά πρώτο", αυτών που σας απαξίωσαν. Έτσι συμβουλεύκω σας, για να μεν ταλαιπωρείστε τζιαι τα επόμενα 15 χρόνια ψάχνοντας τις αιτίες, ακούστε μας:
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

5. Όσο φανατισμό τζιαι να σας πείσουν οι επικοινωνιολόγοι σας να καλλιεργήσετε για να μαντρίσετε τους "πιστούς" τζιαι να δημιουργήσετε ενδιαφέρον, να ξέρετε πως στο τέλος εννα έσσιει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Εννεν πως εν μας ενδιαφέρει η πολιτική, είμαστε πολύ πολιτικά άτομα.
Η τεχνολογία υπάρχει για να διαχειριστούμε μόνοι μας τα του δήμου μας. Είναι πολύ επικύνδινο να κρατείτε το μαχαίρι του χειρούργου και να μας εγχειρείτε με τις δημοσκοπίσεις σας και να μας κάνεετε βιοψία για να δείτε τι φταίει με το εκλογικό κοινό. Μας ενοχλεί, είναι σαν να βλέπουμε τα άντερα μας. Δεν έχετε αυτό το δικαίωμα. Πάψτε επιτέλους να προσπαθείτε να βρείτε "τι θα μας πείτε που θέλουμε να ακούσουμε"..
Εμείς απλά ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

6. Λέτε όλοι πως πρέπει επιτέλους να πάρετε το μήνυμα από τους ψηφοφόρους αλλά παραπέμπετε στις επόμενες εκλογές.
ΑΥΤΟ το μήνυμα το πήρατε;
"ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!"

7. Καταλάβετε το τωρά που εν απλά λόγια πριν να γίνει χιονοστοιβάδα τζιαι να σας πάρει τζιαι να σας σηκώσει πως ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

8. Εν κατακλείδι, και για να μην παρεξηγηθώ για εμμονές, απλά ήθελα μόνο να πως πως:..

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!"

Πόλης Άνιφτος

gnorizete?

Pros exohotaton Proedro tis Kypriakis Dimokratias:

Kyrie Proedre, gnorizete oti oi texnologies sta fotovoltaika exoun proxorisei toso pou anamenontai nea plaisia (se ena dyo xronia) me kostos sto 1/10 twn yfistamenwn kai apodosi 10plasia, dld synolika 100 fores fthinotera?

Min ypograpsete gia 20-eth diatirisi tis platformas fthysikou aeriou, gia onoma tou Theou

Citro

Σαν το δέντρο

Σαν ένα δέντρο η ανθρωπότητα, ξεφύτρωσε από το χώμα και αφού στηρίχθηκε στο συμπαγή κορμό της έβγαλε παρακλάδια ποικίλων χρωμάτων, κι έπειτα αυτά έβγαλαν φύλλα και άνθη.
Ένα κλαδί είσαι κι' εσύ, η αφρικανική φυλή, ένα άλλο παρακλάδι είμαστε μεις, οι έλληνες, κι εγώ κι εσύ είμαστε άνθη που ξεπετάχτηκαν από τις φυλλωσιές (τις οικογένειες μας).

Άνθη που σήμερα δίνουν καρπούς που με τη σειρά τους θα πέσουν αύριο σε άλλη Γη και θα φτιάξουν εκεί νέα δέντρα σε νέους Κόσμους.

Κι όταν κάποτε ο άνεμος φυσάει τα κλαδιά χτυπάνε και θροΐζουν τα φύλλα και πέφτουν τα κλωνιά το ένα απάνω στο άλλο να το "φάει" τον τόπο... Πόλεμος.

Κι ενώ τα νέα δέντρα πια φυτρώνουν και αναγιώνουνται στη δική μας πλευρά μας πέφτει πολλύς ο ήλιος και δεν προφταίνουμε να τον χλωροπλάθουμε και τσακωνόμαστε τα άμοιρα τα κλαριά και σκιαζόμαστε αναμεταξύ μας.

Μάνα μου μας ρε..
μάνα μου τα ΕΛΑΜούθκια μου...

αντροπή!