για τον Τεύκρο..

ο φίλος Νίκος γράφει...

50 λέξεις, 1000 εικόνες, 1εκατομμύριο λέξεις...

How To Design Schools And A New Education System For The Future: A Video Interview With George Siemens

How To Design Schools And A New Education System For The Future: A Video Interview With George Siemens

Changing Behaviors By Making Things Fun

http://www.businesscasualblog.com/2009/12/changing-behaviors-by-making-things-fun.html

Ομιλία για τελετή αποφοίτησης

με σαρκασμό..:

Τέλειωσε ακόμη μια χρονιά. Και ήρθε η ώρα για αποχαιρετισμούς. Και να σου μας πάλι, όλους εμάς, τους παράγοντες του σχολείου, να σας κουράζουμε με μακροσκελείς ομιλίες. Κι' εσάς να μη βλέπετε την ώρα να πάρετε το απολυτήριο, το πολυπόθητο βραβείο, οι πιο τυχεροί από εσάς.

Μην ανυσηχείτε.. Α δεν ανησυχείτε.. Γιατί το ξέρετε όλοι. Πως όλοι σας θα περάσετε. Κι' αν όχι τώρα, σίγουρα το Σεπτέμβρη. Είμαι 11 χρόνια καθηγητής και δεν έχει λάχει ποτέ να μείνει ένας από σας πίσω. Όλοι εν τέλει θα είσαστε προβιβαστέοι. Κι' αυτό γιατί η παράδοση τό' χει.

Έχει περάσει η πεποίθηση πως δεν κάνει να χάνουν νέοι άνθρωποι ένα χρόνο επιπλέον από τη ζωή τους ούτε για ακαδημαϊκούς ούτε για άλλους λόγους. Και τι γίνεται με τα υπόλοιπα 12 χρόνια θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς; Αυτά γιατί να πηγαίνουνε χαμένα; Για ένα κωλοαπολυτήριο; Για μια θέση στο πανεπιστήμιο; Αστεία πράγματα.. Αν με βρίσκετε κυνικό, περιμένετε και τη συνέχεια.

Έτσι λοιπόν παιδιά μου, όταν σας αντικρύζω κάθε χρόνο να κοιτάτε προς τον ομιλούντα με τα μάτια καρφωμένα, το κεφάλι λίγο ανασηκωμένο προς το μέρος μου, από τη χαμηλότερη θέση που έχει φροντίσει, και πάλι η παράδοση, να σας έχει στημένους, τι άλλο περιμένετε παρά νουθεσίες και διαφωτιστικές συμβουλές για το αύριο που σας περιμένει;

Καταλαμβαίνω τη χαρά σας που φθάνετε στο τέλος της φοίτησής σας εδώ.

Κατανοώ πλήρως την ανάγκη σας να φύγετε, να πετάξετε, να απελευθερωθείτε..

Όμως θέλω να σας προσγειώσω. Σήμερα θα σας φανώ λίγο κακός. Γιατί θα σας μιλήσω επιτέλους την αλήθεια. Μια αλήθεια που σπάζει κόκκαλα. Θα σας ψαλιδίσω τα φτερά πριν ακόμα τα ανοίξετε.

Κι' αυτό γιατί μπροστά μου βλέπω μελλοθάνατους.

Ναι, όλοι είμαστε θνητοί..

20% μελλοντικούς ναρκωμανείς βλέπω, 60% μελλοντικούς ψυχασθενείς, 30% φυγόστρατους, όχι γιατί είναι ειρηνιστές αλλά γιατί είναι φυγόπονοι, 90% φτωχούς όχι γιατί δε θα σκίζεστε στη δουλειά αλλά γιατί δε θα σας επιτρέπει το σύστημα να πλουτίσετε, αλλά και πάλι, βλέπω 10% πλούσιους γιατί δεν θα έχουν αυτοί από εσάς ούτε ιερό ούτε όσιο, 100% απογοητευμένους εραστές γιατί όπως σύντομα θα ανακαλύψετε, κανένας έρωτας δε διαρκεί για πάντα, και αυτό δεν είναι το δυσάρεστο αλλά μάλλον το γεγονός ότι οι πλείστοι από σας δεν θα αντιληφθείτε ποτέ ότι αυτή είναι η ουσία του έρωτα, η συνεχής και διαρκής ανανέωση, είτε αυτού είτε συνισταμένων του, βλέπω και 50% διαζευγμένους γονείς γιατί δε μάθατε ούτε θα μάθετε ποτέ να δίνετε χωρίς να παίρνετε. Βλέπω 95% ρατσιστές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, 90% μορφωμένους αλλά και 90% κοινωνικά αμόρφωτους, 30% καρκινοπαθείς από την ακτινοβολία των κινητών, 10% από το κάπνισμα, 10 από τον μολυσμένο αέρα ή νερό. 97% αναίσθητους για το περιβάλλον, 50% ομονοιάτες και 50% αποελίστες. Βλέπω 99.99% απροσανατόλιστους, 100% χωρίς κριτήρια και ιδίαν γνώμην, 100% ανεύθυνους σε υπέυθυνα πόστα και 100% ευθυνόφοβους. Αλλά δεν είναι όλα σκούρα. Βλέπω και 5% εξαιρετικά καλούς ρουφιάνους και τους βλέπω μάλιστα να πετυχαίνουν σε ψηλά πόστα, ιδίως του δημοσίου.

Και όταν σας βλέπω ως έτσι, χαίρομαι, γιατί αυτό σημαίνει πως το σχολείο μας έχει πετύχει το σκοπό του. Αυτό σημαίνει πως όλοι μας κάναμε άψογα τη δουλειά μας. Έχουμε καταφέρει και φέτος να αναπαραγάγουμε την κοινωνία μας.

Όλοι μας οι καθηγητές σας και με τη σαφέστατη καθοδήγηση της Διεύθυνσης του Υπουργείου και του σχολείου μας, έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε την ακέραιη ουδετερότητά μας.

Έχουμε καταφέρει να σας μεταδόσουμε την ύλη μέσα από μια εικονική πραγματικότητα που βρίσκεις μέσα στα ωραία μυθιστορήματα που καλύψαμε. Μέσα στις ονειρικές αφίσες που ζωγραφίσατε, μέσα από τις μυθοπλαστικές μας εξιστορήσεις και μέσα από τις μυθοποιημένες εθνικές μας εκδηλώσεις.

Σ' αυτό το σημείο αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όλους μας. Μηδενός εξαιρουμένου.

Και πρώτιστα σε σας.

Γιατί το δεκτήκατε αδιαμαρτύρητα. Γιατί δε θυσιάσατε τους βαθμούς σας χαριν μιας εφήμερης “νεανικής επανάστασής” σας, γιατί μας αφήσατε να κάνουμε το ΕΡΓΟ μας, και της ίδιας της κοινωνίας.

Την αφήσατε αβίαστα να αναπαραχθεί, ώστε να ξαναζήσουμε την ιστορία μας και την επόμενη γενιά. Έτσι λοιπόν βλέπω και 100% ημικατεχόμενους, αλλά το ευχάριστο είναι πως μόνο 30% από εσάς θα είναι δυστυχισμενοι από τη διχοτόμιση.

Είναι αλήθεια πως εμείς οι καθηγητές σας ανήκουμε σε μια ανώτερη κοινωνική τάξη. Και για αυτό είστε πρώτιστα τυχεροί εσείς. Αν παίρναμε τους ίδιους μισθούς με τους γονείς σας, αν μέναμε στις υποβαθμισμένες γειτονιές σας, αν οδηγούσαμε τα υποδαιέστερα αυτοκίνητά σας, με ποια πυγμή και με ποιο θράσος θα σας αλλάζαμε τα φώτα; Αν είχαμε τα ίδια προβλήματα με σας πως θα σας βοηθούσαμε να τα λύσετε;

Έτσι λοιπόν, μη μας καρατάμε κακία που σας μαλλώνουμε. Μη μας αδικείτε που δημιουργούμε και εμείς ελίτ στο σχολείο μας, επιλέγοντας τους λίγους, μόνο τους μαθητές που μας μοιάζουν για να επιβραβεύσουμε. Απλά αναπαραγώμαστε και εμείς, όπως η κοινωνία μας. Κι αν δείτε κανέναν από μας να διαφέρει, μην αναρωτηθείτε. Κανένας ξεπεσμένος θα είναι που δεν έχει ξεπεράσει τις δυσκολίες που πέρασε όταν ήταν στα δικά σας χρόνια. Τρυπώνουν κάποτε και τέτοιοι στην κάστα μας. Μην παρασυρθείτε από τις αλλαγμένες ιδέες και απόψεις του, δεν είναι πετυχημένος. Μάλλον περιθωριακός θα είναι. Δεν είναι ένας από μας. Τα ξένα κι' άγνωστα τα απορρίπτουμε, όλοι μαζί με μια φωνή, με μια γροθιά. Ενωμένοι! Μη σας πάρουν τα μυαλά..

Αλίμονο αν χάσουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε: Αυτά που μάθαμε και αυτά που ξέρουμε.

Και είναι πράγματι πολλά αυτά που σας μάθαμε. Σας δώσαμε αιώνια εφόδια. Να λοιπόν κάτι για να αναλογιστείτε για το υπόλοιπο της ζωής σας:

Χρησιμοποιείστε όποιους τύπους θέλετε, των μαθηματικών, της φυσικής, της χημείας ή των οικονομικών, κλπ. και όλη τη γραμματική, αρχαία, ιστορία και θρησκευτικά που σας διδάξαμε για να βρείτε τη λύση στο βασικό πρόβλημα της ζωής του ανθρώπου από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα:

“Πώς θα επιβιώσετε;”

και απαντείστε το σε μια παράγραφο 100 λέξεων ή έστω 100 χιλιάδων λέξεων χρησιμοποιώντας όποια γλώσσα θέλετε: ελληνικά, νέα ή αρχαία, αγγλικά, γερμανικά ή γαλλικά, ή ακόμα καλύτερα ζωγραφίστε το αξιοποιώντας τις σχεδιαστικές σας ικανότητες, που και πάλι εμείς σας αναπτύξαμε..

Καλή επιτυχία!

Η ΕΔΕΚ τιμά τον Χατζηδημητρίου

Η ΕΔΕΚ τιμά τον Χατζηδημητρίου

---

Η ΕΔΕΚ γιόρτασε τα 40χρονά της με εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή το βράδυ στη Λευκωσία. Η ΕΔΕΚ τίμησε τα μέλη του πρώτου Πολιτικού γραφείου αλλά διέγραψε εντελώς - ως να μην υπήρξε – τον συνιδρυτή του κόμματος, γενικό γραμματέα της ΕΔΕΚ και επι 20ετία βουλευτή Τάκη Χατζηδημητρίου.

Στην ομιλία του ο Κακομοίρου αναφέρθηκε και στον αντιχουντικό αγώνα και στη φιλοξενία του Παναγούλη την Κύπρο, διαγράφοντας από την Ιστορία ότι πρωταγωνιστής αυτής της δράσης ήταν η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και προσωπικά ο Χατζηδημητρίου.

Αυτή είναι η πολιτική εντιμότητα του ηγέτη ο οποίος ομού μετά του Καρογιάν παραδίδουν στην υφήλιο μαθήματα ηθικολογίας σε καθημερινή βάση.

κοριός – Πολίτης 6 Δεκεμβρίου 2009

με εκφράζει όσο κοντά στο απόλυτα μπορεί να είναι κάτι..

Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2009

Δεν νοιώθω πκιον Κυπραίος

Σκατάες. Εβρώμισεν ο τόπος. Όλη τούτη η χόγλαση μες το χρήμα τζιαι το κακομάθημαν, το άππωμαν τζιαι την ευκολία, ήταν επόμενον ότι θα έφκαλλεν κατακάθκια που θα κουλιάζαν μες την αστυνομίαν, αποβράσματα ερωτευμένα με την εξουσία που θα επιπλέαν πουπάνω, τζίζουρα χτιτζιόν που θα εκαταπίνναν την φασιστοπροπαγάνδαν τζιαι θα την αναπαράγαν εν είδει αντικειμενικών δεδομένων απαντώντας κατά 73-78% τζιαι εκφράζοντας την άποψην ότι "οι ξένοι δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν, ούτε οικονομικά, ούτε πολιτιστικά στην Κύπρο"...

Αντρέπουμαι που είμαι Κυπραίος. Είκοσι χρόνια έξω δεν εσκέφτηκα ποττέ να πιάσω άλλην υπηκοότηταν, τωρά όμως σκέφτουμαι να το κάμω. Δεν σας μοιάζω πκιόν. Ανίκανοι να αποφασίσετε τι εθνικήν πορείαν θέλετε για τον τόπον πον να αφήκετε στα παιθκιά σας, ανίκανοι να κάμετε μιαν διοίκησην που να μήν τρώει ή να σπαταλά τα μισά πριν να κάμει μιαν δημόσιαν δαπάνην, ανίκανοι να διοικήσετε χωρίς βίαν, χωρίς αδικίαν, ανίκανοι να αναγιώσετε τα παιθκιά σας με το μέτρον, ανίκανοι να περιθάλψετε τους αρρώστους σας, ανίκανοι να δώκετε μιαν αξιοπρεπή στέγην τζιαι ζωήν στα μωρά σας τα ανάπηρα, τα καθυστερημένα τα αυτίστικά, ανίκανοι να κρατήσετε με αξιοπρέπειαν τους εγγληματίες που παράγει η βία τζιαι η βρώμα της κοινωνίας σας, ανίκανοι να διαχειριστείτε τον ναρκισσισμό σας, το εγώ σας, την επιδειξιομανία σας, ανίκανοι να εκτιμήσετε την ζωή τζιαι το ζωντανόν, ανάγωγοι που δεν σέβεσται με φύσην, με νόμους, με θεούς με αθρώπους, αγεωμέτρητοι που δεν ξέρετε να λοαρκάσετε ούτε καν πόσον νερόν σας έμεινεν να φκάλεται τον χρόνον τζιαι μεινήσκετε άλουτοι, άξεστοι που ξητιμάζετε τον κόσμον τον ξένον λες τζιαι εν δούλοι σας, γαουρόσποροι που επήρατε την ράτσαν σας για πριγκηπικήν τζιαι υποτιμάτε τους φτωχούς, τους αρκάτες, τους αδύνατους, κοτσιρόσσιύλλοι που δεν σέβεσται τους γονιούς σας ή τα παιθκιά σας.

73-78% κρυφορατσιστές, αποβράσματα, οι σιειρόττεροι των ευρωπαίων είσαστιν. Είδεν ο κώλος το βρατζίν τζιαι σιέστην. Να σας σιαίσω, σκατάες. Τα σκατά μόνο με τα σκατά ταιρκάζουν. Αν εσύ που θκιαβάζεις αυτόν το κείμενον είσαι ένας που τζιείνον το 73-78% που απαντήσεν στο γκάλλοπ της σημερινής, υποτιμώ σε βρωμοκούλλουφε, όπως υποτιμάς εσυ τους άλλους που δεν έμπηκες καν στον κόσμο να γνωρίσεις παρόλον που ζούν δίπλα σου. Εγώ τουλάχιστον ξέρω σε που τζιαιρόν τζιαι που κοντά. Μου προκαλείς ναυτίαν. Αν είσαι που την μη ρατσιστικήν μειοψηφίαν, έλα να φωνάξουμεν τον θυμόν μας μαζί, πέρκι ακούσει κανένας.

Βρωμοφασίστες αστυνομικοί, είσαστιν εσείς που εκάμνατε καψόνιν στους νέους τον τζιαιρόν που είσαστιν στρατιώτες για να ξιθυμανίσκετε το κάγριν της αγαμίας σας. Ρεμάλια εν εσείς που είσαστιν κόλοτζιοι μες την τάξην τζιαι ο μόνος τρόπος που εβρίσκατε για να κρύψετε μετριότηταν σας ήταν να δείχνετε ότι αξίζετε κάτι δέρνοντας τα άλλα κοπελλούθκια της τάξης. Αξεστοι, εν εσείς που κάθεσται αναίσθητοι τζιαι διατάσσετε την μάναν σας η την γεναίκαν σας να σας φέρει νερόν να πιείτε, εσείς που πατάτε τον τσιάρον χαμαί διότι κάποιος άλλος θα έρτει να συνάξει το ποτσίαρον στον τόπο σας. Αππωμένα σκατόπαιδα που εκακοφέρνεστουν στην μάνα σας η οποία δεν σας έβαλεν όρια τζιαι δεν σας έμαθεν τι είναι η ευγένεια τζιαι το σέβας, προκαλείτε τον κόσμον τωρά εκμεταλλευόμενοι την εξουσίαν που σας έδωκεν η πολιτεία να επιβάλετε την τάξην. Για ποιάν τάξην μιλάτε ρε ρεμάλια, εσείς που δεν εμάθετε ποττέ σας τι είναι τάξη. Με ποιόν δικαίωμαν τζιαι ποιού την εξουσιοδότησην βρε παράνομε θα πεις εσύ στον άθρωπον, "φύε διότι συλλαμβάννω σε τζιαι σέναν τωρά";

Τζιαι αν είσαι αναγνώστη μου κανένας ποτζιείνους τους σπάνιους έντιμους αστυνομικούς που επιτελείς κοινωνικόν έργον, που προστετεύκεις γεναίτζιες που την ματσούκαν των αντράων τους, που βουράς με αυταπάρνησην να τσακκώσεις την παρανομίαν, που στέκεσαι μες τον λάλλαρον τζιαι κάμνεις την τροχαίαν για να φκάλεις το ψουμίν των παιθκιών σου, μην πείς ότι άδικα σε κατηγορώ. Εσέναν δεν σε πιάννει το κολάνιν για όσα ξερνά το αηδιασμένον στομάσσιν μου. Εσέναν το μόνον που σου καταλογίζω είναι που σσιωπάς, που καλύφκεις τους συναδέλφους σου όπως τους καλύφκει με γελειότητες ο αρχηγός σας. Συμπάθα με που σας θέωρώ "ούλλοι σσιύλλοι μια ρατσα" αλλά δεν έφκην κάποιος μέχρι σήμερα να μιλήσει με τρόπον που να με κάμνει να στεναχωρκούμαι πολλά για την απλούστευσην τζιαι το τσουβάλιασμαν που επιχειρώ.

Με 70-80 % σκατάες μεταξύ των Κυπραίων, δεν θέλω να ονομάζομαι Κυπραίος. Συχχωράτε μου το οι υπόλοιποι.



Στην φωτογραφίαν έναν κυπριόπουλλον δέρνει την δούλα που τες Φιλιππίνες διότι τζείνον δεν τα καταφέρνει να παίξει με τες ρακέττες. Μόλις έχασεν την μπάλίτσα, τζιαι δέρνει μπροστά στα μμάθκια της μάνας του τζιαι του παπά του την κοπελλούαν διότι είναι λάθος δικόν της που τζείνος δεν καταφέρνει να κτυπήσει την ρακέτταν σωστά. Στέλλει την δούλα να μπει μέσα στην θάλασσα να του φέρει το μπαλάκι, αλλά η δούλα όντας με τα ρούχα αρνείται τζιαι τζιείνος φακκά της πουπάνω σαν να είναι γαδούριν.

Εκκολαπτήριον σκατάων, έτο τι εγίνην ο τόπος μου. Ότι μισώ που τους Ευρωπαίους εγινήκεν το η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπραίων. Κάποτε αισθάνουμουν όμοφρα που ένοιωθα Κυπραίος.

ALm συχώρα με που δεν σου έγραψα ιστορία με τες λέξεις σου. Ο θυμός μου θκιαβάζοντας τον τύπο σχετικά με την αστυνομία εν τόσος που θεν θωρώ καθαρά. Η ανάρτηση ετούτη είναι σχόλιο στην ανάρτηση της Rose.

46 σχόλια:

συγχαρητήρια Ασέρα.
εγώ πάντως εκαλύφτηκα πλήρως.
κάμνει μου τζιαι για προσευχή μόλις ηφκώ έξω που την πόρτα το πρωίν ή άμαν κάτσω να δω τα νέα.

Συλλυπητήρια, φίλε, συναγωνιστή και συνάδελφε...

Dogme: A teacher's view

Dogme: A teacher's view

(theory of relativity)

someone i know at work, yesterday complained to me of the different measures teachers use in assessing students, and how this affects the students' grades, some positively and others in a negative way.

noting is absolute. look around. everything is changing. how can anyone expect uniform assessment criteria?
-but where does "isotita" goes?
-aha: by "isotita" do we mean "equity", which i.m.h.o is not such a good thing? or o we mean "equality" which is obviously more desireable? because i am aware of a distinction as such in the greek language , and what you might mean is "exisosi" instead of "isotimia"; and their difference is that the first is based on quantity while the second is based on quality.

therefore, if we want equality in student assessment, we should be aiming at equal opportunities towards it and not diminishing it to equitable methods, standards or ways for teachers to assess.
should we rather not seek to welcome all stakeholders and on an individual basis, produce an ongoing process of defining and re-fining our criteria?
would not this be a rather better approach towards equality?

since everything is relative and nothing is absolute, why should we seek for absolute measures?

the only unchanged should be our positive attitude towards change;
and, on second thought, that should be increasing, too!

Groupsites by CollectiveX - Quick Tour - September 2008 from Clarence Wooten on Vimeo.

Το όνομά του είναι Ezra Nawi

A letter from our friends Naomi Klein, Noam Chomsky, and Neve Gordon
Dear Citro: Every so often someone comes along who is so brave and so inspiring that you just can't sit by and remain silent when you learn they need your help. We're writing to you today about one of these rare people. His name is Ezra Nawi. You've probably never heard of him, but because you may know our names, now you will know his name. Ezra Nawi is one of Israel's most courageous human rights activists and without your help, he will likely go to jail in less than 30 days. His crime? He tried to stop a military bulldozer from destroying the homes of Palestinian Bedouins in the South Hebron region. These homes and the families who live in them have been under Israeli occupation for 42 years. They still live without electricity, running water and other basic services. They are continuously harassed by Jewish settlers and the military. Nawi's friends have launched a campaign to generate tens of thousands of letters to Israeli embassies all over the worldbefore he is due to be sentenced in July. They've asked for your help.	His name is Ezra Nawi
His name is Ezra Nawi. We keep saying his name because we believe that the more people know him and know his name, the harder it will be for the Israeli military to send him quietly to jail. And Ezra Nawi is anything but quiet. He is a Jewish Israeli of Iraqi descent who speaks fluent Arabic. He is a gay man in his fifties and a plumber by trade. He has dedicated his life to helping those who are trampled on. He has stood by Jewish single mothers who pitched tents in front of the Knesset while struggling for a living wage, and by Palestinians threatened with expulsion from their homes. He is loved by those with little power, to whom he dedicates his life, and hated by the Jewish settlers, military and police. Now that you know Ezra, you have a chance to stand up for him, and for everything that he represents.Especially now, as Israel escalates its crackdown on human rights and pro-democracy activists. He needs you. His friends need you. Those he helps every day need you. So please send a letter to the Consulate, to the media, to your family and friends. Take just a moment to write your letter. Do it now. And then share his name with a friend. Do it for Ezra Nawi. Noam Chomsky, Naomi Klein, and Neve Gordon

Περισσότερες οι επιλογές του καταναλωτή με το νεοφιλελεύθερο σύστημα οικονομίας

Έχω ένα πάθος, που ενίοτε βλάπτει άλλους ανθρώπους (όσο και αν προσπαθώ να προσέχω), αλλά κυρίως βλάπτει εμένα. Είμαι καπνιστής. Τι να κάνουμε, έτσι διάλεξα να ζήσω ... και να πεθάνω, διότι στο κάτω-κάτω "κανείς δεν πεθαίνει υγιής".

Όπως κα να 'χουν τα πράγματα, όταν αγόρασα 5 κουτιά από το σύνηθη καπνό που φουμάρω, δεν είχα ιδέα ότι και τα 5 θα ήταν παλιά και χαλασμένα (αν και η μυρωδιά τους ήταν λίγο πιο έντονη κα δυσάρεστη, ενώ ήταν και λιγότερο υγρός από ότι συνήθως) με αποτέλεσμα από την πρώτη μέρα να αρρωστήσω με πυρετό, πονόλαιμο και να μείνω τρεις μέρες στο κρεββάτι. Τώρα πέρασαν 4 βδομάδες και ακόμα έχω στηθικά.

Προσοχή λοιπόν, αν δε θέλετε να πεθάνετε από άσχημη γρίπη, ίσως και δηλητηρίαση του αναπνευστικού από κάποιο μύκητα που προσβάλει τον καπνό -αλλά απλά από καρκίνο, καρδιακές παθήσεις κλπ.- τότε μην καπνίσετε από την πιο κάτω παρτίδα καπνού (φαίνεται στην άκρη του κόκκινου βέλους) γιατί είναι χαλασμένη. Καπνίστε κάτι άλλο.

Εκτός βέβαια και αν προτιμάτε να πεθάνετε από ρίψη του ύπατος, οπόταν προτιμείστε να τρώτε φαστ φουντ (και συγκεκριμένα McDonalds), ή να ποδοπατηθείτε και να ξυλοκοπηθείτε μέχρι θανάτου, οπότε πηγαίνετε σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, ή, βέβαια, αν θέλετε να πεθάνετε από ντροπή για τη ρετσινιά του (sic) "προδότη" επισκεπτείτε το βορρά, ή αν απλά γουστάρετε να εγκαταλείψετε τα εκόσμια από υπερβολική δόση.. βλακείας, τότε παρακολουθείστε μια πολιτική συζήτηση στην TV. 

Μπορείτε βέβαια να προτιμήσετε την υπεραγορά της περιοχής σας οπόταν έχετε την επιλογή μέσα από άπειρα Έψιλον, μεταλλαγμένα, τροποποιημένα και πεντανόστιμα είδη να επιλέξετε. 

Αυτό θα πει επιλογή...

Συνεπώς, μπορεί μεν να εξακολουθεί ο σύγχρονος άνθρωπος να είναι ακόμη δούλος, αλλά πληρώνεται για το χρόνο που δουλεύει (βλ. paid slavery), και αφού όλα όσα παίρνει τα επιστρέφει, μπορεί τουλάχιστον να επιλέγει:

α) σε ΠΟΙΟΝ τα δίνει (ανάμεσα στους 4-5 του καρτέλ για το κάθε είδος προς πώληση)

β) ΠΟΤΕ τα δίνει (από την 1η μέχρι τις 5 του μηνός)

γ) ΠΩΣ τα δίνει (μετρητά ή με κάρτα της αρεσκείας του)

δ) ΓΙΑΤΙ τα δίνει (φυσικά για να ζήσει στο βαθμό που μπορεί, αυτός και οι εξαρτώμενοί του "αξιοπρεπώς", και "χέστηκε για τον υπόλοιπο κόσμο")

ε) ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ θα τα δίνει (μέχρι να "σκάσει", επιλέγοντας μαζί  και την αιτία του θανάτου του)

Πόση σημασία μπορεί να έχει λοιπόν, αν δε μπορεί κανείς να ζήσει ελεύθερος όταν μπορεί να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνει! (αυτό θα πρέπει να το είπε κάποιος, αλλά και να μην το είπε ποτέ πριν κανείς, το λέω εγώ τώρα, γιατί "έτσι", γιατί πρέπει να ειπωθεί.. 

γιατί έτσι έχουμε καταντήσει, γιατί μέχρι εκεί μας πάει η ελευθερία μας.

:-(

ουτοπία;

Καλά να πιστεύεις πως θα μπορούσε η ανθρωπότητα να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, να το θεωρήσω επιεικώς "αφελές", αλλά να απαιτείς κα να παλεύεις για ένα σύστημα που δεν αναδεικνύει την ανταγωνιστικότητα αλλά επιβραβεύει τη συνεργασία, τόσο κακό είναι;

Περιμένω τον αντίλογο.

Zeitgeist II Addendum

δκυο λέξεις

"Πάτερ θέλω ν'αγιάσω", είπα του 'γούμενου.

- νά'ρτεις δαπάνω όπoτε θέλεις γιε μου, να μείνεις

Πήγα λοιπόν, αλλά με είχε προειδοποιήσει:

"δαμαί δε μιλούμε. Μόνο δκυο λέξεις κάθε δκυο χρόνια..."

-'ντάξει, λαλώ του

Επέρασαν τα δκυο χρόνια, εκατέβηκα που το κελλίν τζιαι βρίσκω το γούμενο.

Δκυο λέξεις είπα του: "στρώμαν σκλερόν"

-Μεν ανησυχείς, θα σου στείλουμεν το καλλύττερον στρώμα να τζοιμάσαι, μέμπα τζιαι πο΄νησεις τη μέσιν σου..

Αλλά έγραψέν με κανονικά, με στρώμαν με τίποτες, τζιαι ο σπόνδυλός μου ήταν να με πελλάνει.

Στα τέσσερα χρόνια κατεβαίνω που το κελλί πού 'ταν πάνω στο βουνό τζιαι λαλώ του:

"φαΐν λλίον"

-να πάεις στο καλόν τζιαι εννα σου πεμπομεν παράπανω φαΐν μεν τζιαι πάθεις ασιτίαν.

Ε με φαίν με τίποτε, έτρωεν ούλλον μόνος του..

Στα έξι χρόνια λαλώ του:

"νερόν έλειψεν"

-Αα έσσιει λειψυδρίαν γιε μου αλλά εννα φροντίσουμεν να σου πέμπουμεν κάθε μήνα τη στάμνα με το νερό που δικαιούσαι..

τίποτε έν έγινεν πάλε. Μόνον υποσχέσεις ο γέρος.

Έτσι στα 8 χρόνια κατεβαίνω με τα "μπογαλάκια" μου τζιαι λαλώ του:

"Εγιώ φεύκω!"

-Να πάεις στ' ανάθθεμαν, ζαττί που τον τζιαιρόν που ήρτες ούλλον παράπονα είσαι..

Κι' έτσι από τότε γυρω-φέρνω μεταξύ αναθέματος και παραδείσου, καταραμένος αλλά ξεδιψασμένος.. στη βρύση της ελευθερίας του πνεύματος!

Citro

be ALERT!

έφυγε απ' τη δουλειά βιαστικά. εκανε ένα μιστ κκολ στη μάνα της κι' επειτα πέρασε από το φούρνο για γάλα και ψωμί.
κατεβαίνοντας από τ' αμάξι χτύπησε πάνω στην πόρτα.
Άφησε τ'αποτύπωμά της στο τζάμι. Ένα κόκκινο βαθύ φιλί από κοκκινάδι. μπήκε στο σπίτι και πέταξε το σακκάκι της στο πάτωμα και στέναξε βαθειά ίσαμε για να φύγει η κούραση της μέρας.

5 το απόγεμα και δεν είχε φάει. ρούφηξε το "σιλουέτ" με λίγο γάλα και μπήκε σβέλτα μέσα στο στενό τζην. έριξε πάνω της και ένα μπλουζάκι. δεν είχε ώρα για ντουζ. τα παπούτσια τα κρέμασε στον ώμο κρατώντας τα από τα κορδόνια και έκανε ντου στο αυτοκίνητο. σε λίγα λεπτά βρεθηκε κάτω στο ΟΧΙ.

ήταν όλοι τους εκεί. ομόνοες και σύμπνοιοι αδερφοί, για να δηλώσουν την ύπαρξή τους, για να μετρήσουν το μπόϊ τους. πάρα πέρα και το βαθύ κράτος να λιγουρεύεται και να παρατηρεί φωτογραφίζοντας το θήραμα σαν η τίγρη την αγέλη.

ήμουνα κι' εγώ εκεί και την είδα, σα γαζέλα η χάρη της που έβοσκε μουσική και μασούσε χόρτο.

και τότε σκέφτηκα, που ήμουνα χτες που είμαι σήμερα..

αλήθεια σήμερα.. υπάρχει κάτι επιτέλους που δίνει ελπίδα.

κάτι στον αέρα μυρίζει άνοιξη, πάντως κάτι έχει αλλάξει. ποιος να πιστέψει πως από χτες έχουν περάσει κιόλας 20 χρόνια. μια γενιά σοφότερος; σίγουρα πάντως, μια γενιά γηραιότερος.

κι' εκεί που δε μπορούσαν να είναι δίκαιοι θέσπισαν νόμους και έβαλαν σκυλιά να τους προσέχουν (π. άνιφτος, 1989)

το κρύο διαπερνούσε το μπλουζάκι της σαν ηλεκτροσόκ. την κοίταξα κι' αμέσως κατάλαβα. έριξα στους ώμους τους το δερμάτινό μου κι'ανακουφίστηκε. μου χαμογέλασε και κούνησε το κεφάλι.
"τι άντρα έχω γω που με σκέφτεται" μου ψυθίρισε και συνέχισε την κουβέντα με τη φίλη της.

κοίταξα προς τη σκηνή. δεν πρέπει να ξεχνιώμαστε συλλογίστηκα. είμαι ALERT, της είπα.

κι' 'υστερα κοίταξα εσένα, και εσένα και σενα.. ναι εσένα που διαβάζεις αυτή την ανάρτηση: εσύ είσαι ALERT;

πρέπει να είσαι ALERT γιατί δεν ξέρεις, πού ξέρεις; αν σε πάρουν στον ύπνο κάηκες. μπορεί να βρεθείς χάμω στο πεζοδρόμιο. και ξέρεις τι κάνουν τα σκυλιά στα παιδιά που ξαπλώνουν χάμω στο πεζοδρόμιο..
...

don't close your eyes.. be smart!

Be ALERT!

"Επαναστατική Τηλεόραση"...

Πήγαινε καιρός, αλήθεια. Περίπου ένας μήνας χωρίς να ανοίξει η τηλεόραση. Χτες όμως άνοιξε και πρόλαβε να ξεράσει όσα δεν είδα όλον αυτό τον καιρό. 

Από το δελτίο των 8,χαρακτηριστικό της Ελληνικής κοινωνίας, ως τη μέση της εκπομπής του Λαζόπουλου, ακούστηκε 59 φορές ( ! ) η φράση «λόγω της οικονομικής κρίσης…». Από γέρους στην λαϊκή, από νέους στα café, από κεντρικούς δημοσιογράφους, από τον Λαζόπουλο, από μοντέλα του STAR, από τους πάντες. 

Κι αναρωτιέμαι; Έχουν νιώσει τόσο την κρίση εκείνοι; Την βρήκαν τώρα;Μήπως άρχισε πριν 8 χρόνια μα τώρα απλά βρήκε όνομα και βήμα στα 4 κανάλια της τηλεόρασης; Μήπως επιτέλους βρήκαν όλοι τους άλλοθι;

Μετά το-χωρίς αμφιβολία-βασανιστικό δελτίο ειδήσεων, πέρασα στην εκπομπή του Λαζόπουλου. Δεν μπόρεσα να γελάσω ούτε μια στιγμή. Τα αποτελέσματα της κάθε του ατάκας, δεν απέχει και πολύ από τα αποτελέσματα των τρομοκρατικών επιθέσεων της Σέχτας & του Ε.Α.Ο αντίκτυπος που έχει στην κοινωνία, είναι ίσως και μαζικότερος από αυτόν των επιθέσεων των οργανώσεων.

Δεν δέχομαι να αντιμετωπίζονται με humor (αν πρόκειται για humor…) τα μαύρα μας τα χάλια. Η καλύτερα, δεν δέχομαι να αντιμετωπίζονται ΜΟΝΟ με χαμόγελο. Η τραγικότερη παρατήρηση μου όμως, είναι πως ο πολίτης νιώθει επαναστάτης, όταν τολμά να συμφωνεί με τον Λαζόπουλο ή τον Κανάκη.

Κι από κει και πέρα, τα πράγματα αρχίζουν να σοβαρεύουν επικίνδυνα...

ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ

Από το ιστολόγιο της πλατφόρμας ε/κ και τ/κ εκπαιδευτικών "ενωμένη κύπρος"

τα βιβλία θέλουν κάψιμο...

εφορμούμενος από την προηγούμενη ανάρτηση

Η Καθεδρική Ύβρις και όχι μόνο

Του politipitta

28 Φεβρ, 2009

Κα Μαύρου, Δήμαρχο Λευκωσίας.

Γνωρίζετε πως σας εκτιμώ πολύ.

Ξέρω, πως την Πόλη μας την αγαπάτε βαθειά και ειλικρινά.

Ωστόσο, ως απλός Πολίτης αυτής της χώρας και ως Δημότης των Αγίων Ομολογητών οφείλω να σταθώ απέναντι για ζητήματα που απασχολούν έντονα όχι μόνο εμένα αλλά και πάρα πολλούς Άλλους.

Και αυτό το «πάρα πολλούς» το εννοώ.

Δεν έχετε παρά να δείτε πόσοι συμπολίτες σας, έχουν υπογράψει τις σχετικές διαμαρτυρίες ή έχουν ενωθεί σε διαδικτυακές κοινότητες στο facebook.

Είμαι βέβαιος, πως έχετε πολλά στο κεφάλι σας και δέχεστε ισχυρές πιέσεις από κύκλους που έχουν συνηθίσει να κανοναρχούν στις ζωές των ανθρώπων απλά και μόνο για να ικανοποιήσουν τις μωροφιλοδοξίες τους.

Δύο είναι τα θέματά μου σήμερα:

Η Ύβρις με την επικείμενη ανέγερση του Καθεδρικού Ναού στην Παλιά Ιστορική Λευκωσία και βεβαίως, η Ύβρις με την κοπή των Κυπαρισσιών της Κυριάκου Μάτση.

Δεν γνωρίζω ποιος είναι ο μαξιμαλισμός που καθοδηγεί τον κύριο Χρυσόστομο σε αυτόν τον υπερφίαλο στόχο. Δεν με ενδιαφέρει ποσώς άλλωστε.

Τον διαβεβαιώνω πάντως, με όλη την καλή πίστη που μπορώ να βρω, πως η ανέγερση αυτή του εξασφαλίζει την πλέον αρνητικήυστεροφημία.

Δεν είναι τυχαίο πως η Κυπριακή διαδικτυακή κοινότητα στο facebook που αντιτίθεται στην ανέγερση, με το «καλημέρα σας», απέκτησε πάνω από 4000 μέλη. Αν λάβει κανείς υπόψη του το ποσοστό των Κυπρίων που είναι ενεργοί χρήστες σε σχέση με τον πληθυσμό και την μάλλον ισχνή συμμετοχή τους στα κοινά, ο αριθμός είναι απροσδόκητα μεγάλος.

Το ζήτημα όμως, είναι ποιοτικό και όχι ποσοτικό.

Συχνά οι ιερωμένοι, βαυκαλίζονται αποκαλώντας εαυτούς «πνευματική ηγεσία».

Αλήθεια! Ποια πνευματικότητα μπορεί να οδηγεί στο χτίσιμο ενός εξαμβλώματος ύψους 26 (!!!) μέτρων μέσα στην Ιστορική Παλιά Λευκωσία;

Ποια πνευματικότητα αγνοεί με αναίδεια τις γνωματεύσεις των μόνων αρμοδίων φορέων;

Ο Σύνδεσμος Αρχιτεκτόνων αντιδρά δυναμικά. Τονίζει πως το εγχείρημα αφ ενός δεν συνάδει με την ιστορική φυσιογνωμία του χώρου και αφ ετέρου πως θα προκαλέσει το απόλυτο κυκλοφοριακό χάος.

Το Τμήμα Αρχαιοτήτων, αντιτίθεται επίσης γιατί έχει σοβαρούς λόγους να πιστεύει πως στην περιοχή υπάρχουν Αρχαία. Και εδώ θα τονίσω πως η μόνη πραγματική Ιερότητα βρίσκεται στα Αρχαία και την Ιστορική κληρονομιά και πως όσοι έρχονται να καταστρέψουν, να κτίσουν, να τεμαχίσουν την ιστορία, ποιούν την απόλυτη Ύβρη.

Το Τμήμα Πολεοδομίας και Οικήσεως επίσης έχει ξεκάθαρη αρνητική γνώμη.

Η Επιτροπή Αισθητικού Ελέγχου του Δήμου Λευκωσίας ΑΠΕΡΡΙΨΕ την Αρχιεπισκοπική αίτηση.

Για μένα, η υπόθεση έπρεπε να είχε λήξει οριστικά εδώ.

Ποια λοιπόν «πνευματικότητα» αγνοεί με τόσο θράσος όλα αυτά;

Βέβαια, από μία οποιαδήποτε…πνευματικότητα θα περιμέναμε και έναν αυτονόητο σεβασμό στην Αισθητική και την Ιστορία. Μάταιο.Δεν περιμένουμε τίποτα.

Δεν θα μπω σε φιλοσοφικές «λεπτομέρειες». Δεν θα μιλήσω για την πλήρη και ηχηρή απουσία ταπεινότητας. Γυρίζω την πλάτη μου.

Και, απευθύνομαι στο Δημοτικό Συμβούλιο και τα μέλη του, που θα πρέπει αυτή τη φορά να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων.

Να ξέρουν καλά, Δήμαρχος και Σύμβουλοι, πως αν τιμήσουν τους Δημότες και την Ιστορία της Λευκωσίας θα γίνουν παραδείγματα φωτεινά. Δεν είναι απλό το ζήτημα.

Η Παλιά Λευκωσία στέκει εκεί χρόνια και χρόνια.

Είναι η ανάσα, η πνοή του χθες που χαϊδεύει το σήμερα με μνήμες, συνείδηση και αναφορές.

Είναι ένα κόσμημα που πρέπει να φροντιστεί στοργικά ως έχει.

Οι νεόπλουτοι και οι νοοτροπίες τους δεν έχουν απολύτως καμία θέση εκεί.

Σταματήστε τον χυδαίο αρχοντοχωριατισμό τώρα.

Για να μην θίξουμε και την άλλη πλευρά, την οικονομική.9.000.000 ευρώ;

Πολύ μαύρο αστείο κύριοι. 9.000.000 ευρώ;;;;;;

Μα…εξ όσων γνωρίζω, η Αρχιεπισκοπή, έχει στην ιδιοκτησία τηςμερικές δεκάδες παραδοσιακά κτίρια στην περιοχή τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα στο έλεος του καιρού και του χρόνου ενώ, με ένα κλάσμα από τα χρήματα αυτά θα μπορούσαν να συντηρηθούν και να παραδοθούν σε φορείς, οργανώσεις και ιδιώτες έναντι κάποιου ενοικίου και να γίνουν στέκια, βιβλιοθήκες, γκαλερί και άλλα που θα ζωντάνευαν την περιοχή. Ουαί υμίν υποκριτές…!

Θέλει σώνει και καλά Καθεδρικό; Έξω! Έξω από την πόλη, έξω από το κέντρο, έξω από την Ιστορία και την μικροκαμωμένη Παλιά Λευκωσία. Αλλού, εξ’ από δω!

Στο άλλο θέμα τώρα.

Η Κυριάκου Μάτση, δεν έχει πεζοδρόμια στο μεγαλύτερο μέρος της.

Ωστόσο, είναι ένας από τους πιο ωραίους και με έντονο χαρακτήρα δρόμους της πρωτεύουσας.

Αυτόν τον χαρακτήρα τον οφείλει αποκλειστικά στα αιωνόβια κυπαρίσσια του, που μεγαλώνουν εκεί για δεκάδες επί δεκάδων χρόνια.

Κοσμούν την καθημερινότητά μας, κάνουν την πόλη πιο ανθρώπινη και συντελούν βέβαια όπως όλα τα δέντρα στο φιλτράρισμα του αέρα που αναπνέουμε.

Θεωρώ, και όχι μόνο εγώ, ως τελείως εξωφρενική την οποιαδήποτε σκέψη για την κοπή τους.

Ποιοι είμαστε εμείς άραγε που θα κόψουμε το νήμα της ζωής των κυπαρισσιών;

Ήταν πριν από μας εκεί, και πρέπει να μείνουν και μετά.

Οι αντιλήψεις που υπαγορεύουν τέτοιες ενέργειες χάριν του «κυκλοφοριακού», είναι πέρα ως πέρα τριτοκοσμικές και τελείως μα τελείως έξω από τη λογική και τη φιλοσοφία μας πόλης που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκή.

Προσωπικά, οδηγώ στην Κυριάκου Μάτση, κάθε μέρα.

Κατοικώ άλλωστε σε μία πάροδό της. Ναι, συχνά ειδικά τα απογεύματα «πήζω» με την κίνηση.

Δεν πειράζει. Με αποζημιώνουν με την αγέρωχη θέα τους τα κυπαρίσσια.

Και μου φτιάχνουν τη διάθεση. Άλλα με εξοργίζουν.

Οι ηλίθιοι που παρκάρουν στα ελάχιστα πεζοδρόμια για παράδειγμα. Όχι τα δέντρα κυρία Μαύρου.

Ψηφιστήκατε για να τα προστατέψετε και όχι για να τα κόψετε.

Ούτε να τα …αντικαταστήσετε με μικρότερα-το άκουσα και αυτό!

Αυτά τα δέντρα, δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό!

Αφήστε τα ήσυχα, τα αγαπάμε, τα έχουμε ανάγκη, και προτιμάμε να τα έχουμε και ας αργούμε 5 λεπτά να φτάσουμε στον προορισμό μας. Δεν μας /σας ανήκουν.

Τα κληρονομήσαμε, για να τα παραδώσουμε αλώβητα.

Η Λευκωσία, είναι μία λιλιπούτεια πρωτεύουσα.

Και ακριβώς για αυτό, μπορεί να είναι και να εξελιχθεί σε μία πραγματικά χαριτωμένη πρωτεύουσα με Ανθρώπινο Μέτρο. Ούτε «θεϊκό» με θεόρατους καθεδρικούς και ούτε με ένα δέντρο λιγότερο.

Δεν αντέχει! Ούτε εμείς. Αρκετά με τις Ύβρεις.

Και είμαι βέβαιος κα Μαύρου πως έχετε ευήκοον το ους, γιατί την αγαπάτε και την πονάτε την πόλη μας. Κανονίστε λοιπόν!