Αυτοκριτική για τον εορτασμό της 28ης Οκτώβρη

Αυτοκριτική για τον εορτασμό της 28ης Οκτώβρη

Παιδί πίστευα πως ο πόλεμος έρχεται να ανατρέψει την ειρήνη ξαφνικά όπως η καλοκαιρινή μπόρα μια ηλιόλουστη μέρα. Όπως ο πρώτος που έζησα, το '74.

Μεγαλώνοντας, διάβαζα πως ακολουθεί μια δύσκολη οικονομική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή, τώρα όμως καταλαβαίνω πως δεν είναι όπως το ανακάτεμα της σούπας της ιστορίας για να δημιουργηθεί το νέο, αλλά είναι κάτι πιο πνευματικό, σχεδόν μεταφυσικό. 

Έρχεται όταν η απόσταση στα μυαλά των λόγιων, των καλλιτεχνών, των ποιητών, γενικά των διανοουμένων από τη μια και των στρατιωτικών, πολιτικών και γενικά των αστών από την άλλη δε γεφυρώνεται με την παιδεία και τα μήντια που οι δεύτεροι ελέγχουν και οι πρώτοι συμπληρώνουν, αλλά μεγαλώνει η απόσταση αυτή μπροστά στα μάτια του εργατικού κοινού. 

Και έπειτα έρχεται η αντίδραση, η αναταραχή, ο πόλεμος, η βία, η καταστολή, και όταν το κίνημα αυτό έχει περάσει, όταν η επανάσταση έχει για χιλιοστή φορά αποτύχει, είναι μέσα στο αναμάρτητο βλέμμα ενός παιδιού- τη μετεμψύχωση ενός ηρωικά πεσμένου επαναστάτη- που βλέπεις την υπόσχεση και την ελπίδα, πως το αίμα που κύλησε στη γη δε χάθηκε, αλλά μετουσιώθηκε σε ένα λουλούδι, που ένας νέος θα το κόψει ένα πρωινό για να το χαρίσει στην καλή του. Κι' όταν η κόρη το μυρίσει, σε ένα βιβλίο θα το φυλάξει για να  μετράει τις σελίδες. Κι' άμα πια αυτό ξεραθεί, το ανυποψίαστο από τη λήθη της γέννας παιδί με το αναμάρτητο βλέμμα γεμάτο απορία θα το συναντήσει νεκρό να φυλάει πιστό την τελευταία σελίδα. Και είναι τότε που θα μπει ο κόσμος και πάλι στην τροχιά του πολέμου ξεκινώντας από τα καλά, τρελά χρόνια της νιότης του. 

Κάπως έτσι, μεταφυσικά όπως είπα βλέπουν οι γενιές μας τον πόλεμο. Μα έτσι πρέπει νά ‘χουν τα πράγματα; Κάθε 20 χρόνια να σημαίνουν οι καμπάνες; Κάθε γενιά να ξεκινάει ένα πόλεμο;

Γιατί έτσι είμαστε 'μείς οι έλληνες, πολεμόβγαλτοι, χαροκαμένοι, πολεμοχαρείς. Γιατί γιορτάζουμε τις επετείους πολέμων με παρελάσεις και δοξολογίες. Από τα κόκαλα βγαλμένη των ελλήνων τα ιερά... ποτέ δε γιορτάζουμε τη λήξη ενός πολέμου, ποτέ την ειρήνη, αλλά την έναρξη. Ναι γιορτάζουμε τον πόλεμο... καρτερούμε μέρα νύχταν, να φυσήξει ένας αέρας... πότες θα κάνει ξαστεριά.. να κάνω μάνες δίχως γιους. Ενώ η ανθρωπότητα γιορτάζει πανηγυρικά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, λίγοι είναι οι έλληνες που θα σου πουν πότε είναι αυτή η μέρα. Αντίθετα γιορτάζουμε το “ηρωικό ΟΧΙ” όταν μπήκε και η ελλάδα στον πόλεμο. Αντί να θρηνούμε για τις εκαντάδες χιλιάδες θύματά μας, δοξάζουμε αυτούς που πολέμησαν. Αντί να θυμόμαστε τη φρίκη του πολέμου, την πείνα και τη δυστυχία που έφερε στον κόσμο η κατοχή, θυμόμαστε τον ηρωισμό με τον οποίο πολέμησαν στην Πίνδο. 

Και διδάσκουμε μέσα από το μάθημα της ιστορίας πως είμαστε πάντα τα θύματα -όπως μια έρευνα έδειξε πως κάνουν όλοι οι βαλκάνιοι λαοί. Πάντοτε οι άλλοι μας “εξαναγκάζουν” σε πόλεμο. Ίσως γι' αυτό να έχουμε την ανάγκη να ζωντανεύουμε τους νεκρούς μας. Να τους κάνουμε ήρωες, να τους ανασταίνουμε. 

Ναι πιστεύουμε πως ζουν και μας καθοδηγούν. Που μας οδηγούν όμως; Αναλογιστήκαμε ποτέ; Στο θάνατο ή στη ζωή; Μάλλον εκεί που έχουν πάει κι αυτοί. Κόρη πανώρια θα της πω άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου, μονάχα αυτό ζητώ... Ένα 18χρονο παλικάρι, αντί να ονειρεύεται πως ν' αρπάξει με τα χέρια του τον κόσμο, ασπάζεται το θάνατο κρατώντας στο χέρι μια πατρόνα και νεκροφιλά τη ζωή του.

Αν ποτέ βγούμε από τη μαύρη πλευρά της ιστορίας, αν αφήσουμε ποτέ τη σπείρα του ολέθρου με ένα τίναγμα αυτό δε θα γίνει γιατί γνωρίσαμε την ιστορία μέσα από τα βιβλία που γράψαμε μεις. Αλλά αν ποτέ γνωρίσουμε πολύπλευρα την ιστορία μας, κυρίως μέσα από τα μάτια των άλλων. Όπως οι τρίτοι μας έχουν φωτογραφίσει. Γιατί με τα μάτια σου γνωρίζεις τον κόσμο. Είναι με τα μάτια των άλλων που γνωρίζεις τον εαυτό σου. Και αρκεί απλά μόνο να τους κοιτάξουμε. Να δούμε τι έχουν να μας πουν. Και τότε θα καταλάβουμε. Τότε θα πούμε πως είμαστε έτοιμοι να αλλάξουμε πορεία. Τότε θα καταστήσουμε τους εαυτούς μας ικανούς να γιορτάσουμε την ειρήνη και την ελευθερία. Γιατί θα έχουμε πάψει να τη χαραμίζουμε. Γιατί θα είμαστε πλέον άξιοι της όπως οι περισσότεροι άνθρωποι του πολιτισμένου κόσμου.

πόλης άν.

ΠΡΟΣ ΟΠΟΙΟΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ Ν’ ΑΚΟΥΣΕΙ

Μετά λύπης μου διαπίστωσα σήμερα ότι το Συμβούλιο Αποχετεύσεων Λευκωσίας (ΣΑΛ), και πιθανώς και όλα τα άλλα Συμβούλια, συμπεριφέρονται με την ευλογία της Κυβέρνησης, της Βουλής και γενικά του Κράτους (Κ.Δ.) ωσάν να είναι τοκογλύφοι.

Σήμερα με καθυστέρηση 8 ημερών πήγα στο Σ.Α.Λ. να πληρώσω το λογαριασμό μου, που ανερχόταν στα 404.08 ευρώ. Ο ταμίας μού ζήτησε 484.88 ευρώ, δηλαδή 80.80 ευρώ περισσότερα, που σύμφωνα με το Νόμο  15 του 1978 άρθρο 5, αποτελεί λέει πρόσθετη επιβάρυνση 20%, λόγω καθυστέρησης. Μου διευκρίνισε επίσης πως αν καθυστερούσα έστω και μιαν ώρα ή μια μέρα θα πλήρωνα το ίδιο ποσό.

Και διερωτώμαι από πού και ως πού οι νομοθέτες έχουν εγκρίνει μια τόσο ψηλή επιβάρυνση, που αν συσχετιστεί με μια κανονική επιβάρυνση τόκου που λογαριάζεται επί ετήσιας βάσεως αυτός αποτελεί 4562%!!! Μια επιβάρυνση με 20% επί ετήσιας βάσης θα επιβάρυνε τον οφειλέτη με 1.77 ευρώ, αντί 80.88. Είναι, ερωτώ, δίκαιη αυτή η επιβάρυνση ή σκέτη τοκογλυφία.

Για να λέμε του στραβού το δίκιο θα πρέπει ν’ αναφέρουμε ότι αν περίμενα να ξοφλήσω το λογαριασμό μου τον επόμενο Οκτώβριο θα πλήρωνα το ίδιο ποσό των 80.88 ευρώ, εκτός και αν λέει μου κινούσαν αγωγή, οπόταν θα πλήρωνα και τα έξοδα δικαστηρίων.

Είναι σύνηθες φαινόμενο να ξεχνάμε κάπου τους λογαριασμούς που πρέπει να πληρώσουμε σε τρεις, τέσσερις μήνες από τη μέρα παραλαβής τους και ως εκ τούτου να τρέχουμε να τους πληρώσουμε εκπρόθεσμα. Διερωτώμαι ξανά αν οι νομοθέτες με το 20% εννοούσαν επιβάρυνση επί ετήσιας βάσεως ή επιβάρυνση ανεξάρτητα της διάρκειας του εκπρόθεσμου χρόνου που διαρρέει από την τελευταία μέρα πληρωμής.

Τι λέει επ’ αυτού η Γενική Ελέγκτρια και οι άλλοι αρμόδιοι νομοθέτες και δικαστικοί; Εξ όσων έχω υπόψη μου τελευταία είχε εγκριθεί από τη Βουλή νέος νόμος που ορίζει το τι συνιστά τοκογλυφία και ερωτώ αν η ετήσια επιβάρυνση με 4562% τόκο συνιστά τοκογλυφία ή όχι και κατά πόσο θα τιμωρηθεί ο παρανομών ή όχι.

Φιλικά,

Χαμπής Κιατίπης

Επισκεφθείτε τον Ιστότοπο Κιατίπη!

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ Ε.Φ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΕΝΕΡΓΟΥΝ ΟΠΩΣ ΤΟ 1974

Τον Οκτώβριο του 2008, μετά τα όσα συνέβησαν στην παρέλαση για την Ανεξαρτησία, είχα γράψει ότι αρχίζουμε να ζούμε κλίμα της προπραξικοπηματικής περιόδου.

Κάποιοι τότε με είπαν υπερβολικό, άλλοι εκτός πραγματικότητα και άλλοι ότι κινδυνολογώ.

Να λοιπόν που στην πολιτική αναταραχή που προωθείτο από το 2008 – τα όσα ζήσαμε στη συνέχεια ήταν απλώς η συγκεκριμενοποίηση των πραγμάτων – βρίσκει σήμερα την πραγμάτωση της είτε στις προσπάθειες για ανατροπή του προέδρου με διάφορους τρόπους, είτε με όσα συνέβησαν πριν μερικές μέρες  σε στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς κοντά στη Λευκωσία.

Τον απάνθρωπο βασανισμό εθνοφρουρού δημοσιεύει σήμερα η «Χαραυγή».

Βασάνιζαν για ώρες εθνοφρουρό

Ένα κατάπτυστο περιστατικό που προσβάλλει το στράτευμά μας και υποσκάπτει τις προσπάθειες του Υπουργείου Αμυνας για την ενίσχυση της Εθνικής Φρουράς συνέβη πριν μερικές μέρες σε στρατόπεδο έξω από τη Λευκωσία.

Ένας 18χρονος εθνοφρουρός βασανίστηκε άγρια από έναν αρχιλοχία και δύο μόνιμους (ΕΠΥ) επειδή την ώρα της ξεκούρασής του ζωγράφισε πάνω σε χαρτί ένα τριφύλλι.

Μόλις το είδαν οι τρεις αξιωματικοί ο ένας από αυτούς του είπε: «εννά σου δείξουν π…κομμουνιστούιν», ενώ όλοι μαζί τον άρπαξαν, τον τύλιξαν με πλαστική ταινία σε όλο του το σώμα. Αργότερα τον έδεσαν πάνω σε καρέκλα και τον έβαλαν ανάποδα μέσα σε ένα βαρέλι, ενώ φρόντισαν να βάλουν στο ένα του αυτί αναμμένο τσιγάρο λέγοντάς του: «Οταν ξεδεθείς κάπνισε το τσιγάρο στην υγεία μας…».

Ούτε το γεγονός πως ο 18χρονος εθνοφρουρός ήταν εγχειρισμένος στη σπλήνα και με πρόβλημα κοίλης δεν εμπόδισε τους τρεις μόνιμους της Εθνικής Φρουράς να τον βασανίσουν μέχρι λιποθυμίας.

Αντίθετα στις παρακλήσεις του εθνοφρουρού να μην τον δέσουν στα σημεία που ήταν εγχειρισμένος αυτοί αρνήθηκαν και γελούσαν με τα βογγητά του.

Το περιστατικό καταγγέλθηκε όπως πληροφορούμαστε από τον πατέρα του εθνοφρουρού στο διοικητή της μονάδας του. Ωστόσο οι τρεις βασανιστές του αρνήθηκαν πως έγινε τέτοιο περιστατικό και με θράσος ισχυρίστηκαν πως ο 18χρονος είπε ψέματα.
Οι γονείς του νεαρού όμως δεν έμειναν ως εκεί. Κατήγγειλαν το βασανισμό του γιου τους στο Υπουργείο Άμυνας και στο ΓΕΕΦ, ενώ δεν αποκλείεται η υπόθεση να φτάσει μέχρι και
σε στρατοδικείο.

Πάντως σύμφωνα με γονείς εθνοφρουρών κάποιοι βαθμοφόροι στην Ε. Φρουρά έχουν ξεφύγει εντελώς και συμπεριφέρονται με απάνθρωπο τρόπο σε νεοσύλλεκτους.

Θυμίζει το τραγικό συμβάν με το κάψιμο του Μιχάλη Μιχαήλ το 1975

Οι βασανισμοί και οι ταλαιπωρίες αριστερών στρατιωτών ήταν σύνηθες φαινόμενο την προπραξικοπηματική περίοδο αλλά και λίγο αργότερο.

Το περιστατικό που δημοσιεύει η «Χαραυγή», έφερε στη μνήμη μου ένα άλλο, παρόμοιο περιστατικό που σημειώθηκε στις αρχές του 1975 στα Πλατάνια στην περιοχή Τροόδους.

Το περιστατικό αφηγείται το ίδιο το θύμα, ο Μιχάλης Μιχάηλ από το Πελένδρι, που ήταν μέλος της ΕΔΟΝ, τον οποίον οι φασίστες της ΕΟΚΑ Β’ προσπάθησαν να κάψουν ζωντανό ενώ υπηρετούσε τη στρατιωτική θητεία του.

Την περιπέτεια του αφηγείται ο ίδιο στο «Χρονικό της σύγχρονης Κυπριακής τραγωδίας».

«Υπηρετούσα στην περιοχή Τροόδους (στα Πλατάνια). Εκεί πάνω είναι τα αχνάρια γνωστών ΕΟΚΑΒητατζήδων.

Είναι βέβαιο ότι αυτοί μου έκαναν το φοβερό αυτό κακό στις 27 του Οκτώβρη.

Κατά τις 6 το απόγευμα έπεσα να κοιμηθώ διότι ήμουν σκοπός 11.00 – 1.00.

Γύρω στις 10.30 βρέθηκα μέσα σε μια φωτιά απέραντη. Προσπάθησα να φύγω, όμως δεν μπόρεσα.

Έδωσα δύο – τρείς γύρους και κοιτάζω, παντού φωτιά. Ήμουν και του ύπνου και στράφηκα πίσω στον τοίχο, μου κτυπούσε η λάβρα και δεν μπορούσα.

Έδωσα άλλους δύο τρεις γύρους και στράφηκα πίσω, έπεσα μπρούμυτα, έβαλα τα χέρια πάνω στα μάτια μου και έμεινα εκεί αναίσθητος και καιγόμουν.

Πριν καώ, γύρω στις 7.30, ήρθε ένα λοχίας από την Κατωκοπιά να μου δώσει δήθεν ταχυνόπιττα. Αλλά εγώ ήμουν ψυχρός μαζί του και δεν τον έκανα παρέα.

Αυτός αντί για μαξιλάρι είχε περί τες 70 χουντικές εφημερίδες.

Την ώρα που καιγόμουν εξαφανίστηκε ο σκοπός και ο αξιωματικός υπηρεσίας.

Ένας στρατιώτης φώναξε «Ρε παιδιά είναι και ο Μιχαλάκης μέσα στο τσιατήρι που καίγεται». Έτρεξαν βέβαια αλλά νομίζω ότι ήταν πια αργά…»

Αυτά αφηγείται ο Μιχάλης ο οποίος υπέστη αυτό το μεγάλο κακό μετά την εισβολή.

Εξ’ όσων έμαθα με ενέργειες του ΑΚΕΛ στάλθηκε στο εξωτερικό για αποθεραπεία.

Σήμερα διαβάζουμε για ένα παρόμοιο περιστατικό.

Άνθρωποι των ίδιων φρονημάτων βασάνισαν μέχρι αναισθησίας ένα εγχειρισμένο στρατιώτη χωρίς κανένα οίκτο.

Ο φασισμός ζει και βασιλεύει.

Το αυγό έχει ήδη εκκολαφθεί…    

Για τις αυταπάτες μας

του Πόλυ Άνιφτου

 

Επέλεξα να σας μεταφέρω ένα μέρος από το βιβλίο του Jonathan Baron, “Τhinking and Deciding”, Third Edition. Το βιβλίο αποτελεί ανάγνωσμα σε μεταπτυχιακούς φοιτητές των τμημάτων της Νομικής, της Διοίκησης Επιχειρήσεων και της Ιατρικής ώστε να βοηθήσει τους μελλοντικούς επαγγελματίες να μάθουν να παίρνουν σωστές αποφάσεις σε δύσκολες συνθήκες με πολύπλοκα δεδομένα, βασισμένες με επιστημονική προσέγγιση στη λογική. Το συγκεκριμένο ανάγνωσμα (στην αγγλική γλώσσα), που καταπιάνεται με την έννοια της αυταπάτης, πιστεύω εξηγεί σε ικανοποιητικό βαθμό τη λογική ή το παράλογο που κρύβεται πίσω από τις πράξεις και την απραξία των ιθυνόντων, και μη, της πρόσφατης τραγωδίας, και των υπευθύνων σε όλα τα επίπεδα. Το συγκεκριμένο άρθρο επίσης απευθύνεται σε πολιτικούς και ψηφοφόρους που ερευνούν την αλήθεια, και σε όποιο επιθυμεί να αντιμετωπίζει με ρεαλισμό τα πράγματα.

Τα εισαγωγικά χρησιμοποιούνται σε όρους τους οποίους ο συγγραφέας αναπτύσσει σε άλλα σημεία του βιβλίου

Λογικότητα και πεποίθηση

Όταν σχηματίζουμε τις πεποιθήσεις μας, γενικά έχουμε σαν στόχο να πιστεύουμε αυτό που είναι αληθινό. Επομένως εξετάζουμε πεποιθήσεις που ταιριάζουν με τα στοιχεία που έχουμε ενώπιόν μας. Όταν όμως έχουμε το χρόνο να σκεφτούμε ενδελεχώς και ανοικτά, τότε ψάχνουμε για στοιχεία που είναι αντίθετα με τις πεποιθήσεις/αντιλήψεις υπό εξέταση- άρα για στοιχεία που δεν θεωρούμε μέχρι στιγμής αληθή- και αναζητούμε εναλλακτικές αντιλήψεις/πεποιθήσεις. Ο συγκεκριμένος τρόπος σκέψης - που είναι “ενεργητικά ανοικτός”- είναι μια καλή “περιοριστική μέθοδος” για να αντιμετωπίζει κανείς τις αγκυλώσεις που ευνοούν τις προϋπάρχουσες πεποιθήσεις ή προκαταλήψεις.

Σχηματισμός λογικών πεποιθήσεων

Συνεπώς, γενικά ομιλούντες, ο ενεργητικά ανοικτός τρόπος σκέψης είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε αληθινές πεποιθήσεις. Επιπρόσθετα, όταν δεν είμαστε σίγουροι πως μια πεποίθησή μας είναι αληθινή, αν σκεφτούμε σωστά θα πρέπει να επιβεβαιώσουμε πως η σιγουριά που έχουμε για τη συγκεκριμένη πεποίθηση είναι ανάλογη με τα στοιχεία που διαθέτουμε. Η ανάλογη σιγουριά είναι, στις πλείστες περιπτώσεις, ένας πιο ρεαλιστικός στόχος από την απόλυτη βεβαιότητα.

Το κύριο πλεονέκτημα των αληθινών πεποιθήσεων, ή των πεποιθήσεων για τις οποίες έχουμε την ανάλογη σιγουριά, είναι το γεγονός πως μας επιτρέπουν να παίρνουμε καλύτερες αποφάσεις. Αποφάσεις που θα κάνουν πιο εφικτούς τους στόχους μας. Αυτό συζητείται στο κεφάλαιο 9, όπου εξηγείται πως οι αποφάσεις που στηρίζονται σε στέρεες και συνεπείς με τους νόμους των πιθανοτήτων κρίσεις, είναι πιο πιθανό να μας δώσουν καλύτερα αποτελέσματα. Το πιο πάνω ισχύει, ακόμα και αν δεν έχουμε αριθμητικά στοιχεία για τις πιθανότητές μας. Αν η σιγουριά μας στηρίζεται με τον ανάλογο τρόπο στα στοιχεία που διαθέτουμε, θα συνυπολογίσουμε τα σχετικά ρίσκα και θα δράσουμε, και όταν η δράση μας απαιτεί βεβαιότητα, θα κάνουμε ένα βήμα πίσω αν δεν είμαστε απόλυτα βέβαιοι.

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι για τους οποίους χρειαζόμαστε οι πεποιθήσεις μας να στηρίζονται στη λογική. Θα μπορούσαμε να έχουμε σαν στόχο την αναζήτηση της αλήθειας σαν αυτοσκοπό, άσχετα με τη χρησιμότητά της στη λήψη αποφάσεων. Σίγουρα δεν υπάρχει κάτι παράλογο με το να έχει κανείς ένα τέτοιο στόχο.

Αυταπάτη

Παρόλο που όταν σχηματίζουμε πεποιθήσεις στόχος μας συνήθως είναι να πιστεύουμε σε κάτι αληθινό (ή τουλάχιστον να έχουμε την κατάλληλη σιγουριά), μερικές φορές φαίνεται καλύτερο να πιστεύουμε στο ψέμα. Είναι λοιπόν λογικό, κάποιες φορές, να σκεφτόμαστε με τρόπο που να οδηγεί σε λανθασμένες πεποιθήσεις. Πρόκειται για αυτό που αποκαλούμε “αυταπάτη”. Και, όντως, κάποιες φορές φαίνεται η αυταπάτη να είναι η καλύτερη επιλογή, άλλες φορές, όμως, παίρνει τη μορφή του πιο διαστρεβλωμένου παραλογισμού, όπως όταν οι άνθρωποι πείθουν τον εαυτό τους πως μια ιδέα τους είναι ορθή, κλείνοντας τα μάτια μπροστά στα στοιχεία που μαρτυρούν το αντίθετο.

Τι είναι αυταπάτη; Σε κάποιους, ο όρος υποδηλώνει πως έχουμε να κάνουμε με δύο εαυτούς – τον “απατηλό” (ίσως στο υποσυνείδητο) που γνωρίζει την αλήθεια και τον “απατημένο”. Ο απατηλός πρέπει να έχει κάποιο λόγο να απατήσει. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλει τον απατημένο να νιώθει πως είχε πάντα δίκιο. (για τον απατημένο μπορεί να είναι επώδυνο να αλλάξει γνώμη, και ο εξαπατών να τον λυπάται.)

Παρόλο που αυτή η ιδέα της δυαδικότητας έχει βάση, εντούτοις δεν τη χρειαζόμαστε για να εξηγήσουμε την αυταπάτη. Για να εξαπατήσω τον εαυτό μου απλά χρειάζεται να κάνω κάτι για να ελέγξω την πεποίθηση μου, χωρίς να γνωρίζω πως το έχω κάνει. Για παράδειγμα, ο φιλόσοφος Πασκάλ υποστήριζε πως πρέπει κανείς να προσπαθεί να πιστέψει στο Θεό, γιατί αν υπάρχει θεός και δεν πιστεύει σε Αυτόν, μπορεί να καταδικαστεί, και αυτό είναι ασήκωτο ρίσκο. Ο Πασκάλ πίστευε πως όταν κάποιος καταλάβει αυτό το λογικό επιχείρημα θα μπορούσε οικειοθελώς να γίνει πιστός προσπαθώντας με ειλικρίνεια να ζήσει χριστιανική ζωή. Αν το έκανε αυτό, με την ανάγνωση της Αγίας γραφής και την κοινωνία με άλλους χριστιανούς, τελικά θα πίστευε στο Χριστιανισμό. Τελικά θα ξεχνούσε πως όλα ξεκίνησαν από το κατώτερο κίνητρο του φόβου της αιώνιας καταδίκης.

Συνεπώς, για να απατήσει κανείς τον εαυτό του, αυτό που χρειάζεται είναι να μη γνωρίζει πως αυταπατάται όταν σχηματίζει τη λανθασμένη του πεποίθηση. Αν γνωρίζει το γεγονός τότε δεν αυταπατάται. Αν έχουμε συνέχεια στο μυαλό μας πως πηγαίνουμε στην εκκλησία επειδή φοβούμαστε την κόλαση, τότε δε θα μας πείθουν και πολύ αυτά που ακούμε εκεί μέσα.

Οι πεποιθήσεις μας τυγχάνουν χειραγώγησης πολύ συχνότερα από ότι υποδηλώνει το παράδειγμα του Πασκάλ. Αν πάει κανείς στη Νομική και γίνει δικηγόρος, πολύ πιθανόν να αποκτήσει την πεποίθηση πως οι δικηγόροι είναι καλοί άνθρωποι που υπηρετούν ένα πολύτιμο σκοπό στην κοινωνία. (ακόμα και αν πήγε στη Νομική για κάποιο άλλο λόγο χωρίς να το πιστεύει αυτό εξαρχής). Παρομοίως, αν έχεις παιδιά θα τείνεις να πιστεύεις πως αυτοί που συνειδητά επιλέγουν να μείνουν άτεκνοι φέρουν μια ελαφρότητα. Οποιαδήποτε πορεία και αν επιλέξεις στη ζωή αυτή θα επηρεάσει τις πεποιθήσεις σου. Αν θέλεις να έχεις τον έλεγχο των πεποιθήσεών σου τότε μπορείς να το κάνεις επιλέγοντας την πορεία σου για αυτό το λόγο. Σε ένα πιο απλό επίπεδο, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν να βάζουν το ρολόι τους μπροστά 5 λεπτά, ώστε να φθάνουν έγκαιρα στη δουλειά- ελπίζοντας να ξεγελάσουν τον εαυτό τους, αν τύχει και το ξεχάσουν.

Μπορεί η αυταπάτη να είναι ποτέ λογική; Από την άλλη, η αυταπάτη ίσως να είναι το μόνο μέσο που έχουμε για να διατηρούμε (κάποτε με μεγάλη σιγουριά) λανθασμένες και επιβλαβείς πεποιθήσεις. Αν θέλουμε να πιστεύουμε πως το κάπνισμα είναι άκακο, μπορούμε να πείσουμε τον εαυτό μας επιλέγοντας στοιχεία που ευνοούν την πεποίθησή μας και αγνοώντας άλλα που την καταδικάζουν. Πρέπει να βεβαιωθούμε πως δε λαμβάνουμε υπόψη πως αγνοούμε την ορθότητα των αντίθετων στοιχείων, γιατί τότε αυτά που λαμβάνουμε μόνο υπόψη, θα μας ήταν άχρηστα. Θα ήταν στοιχεία “κατά παραγγελία”. Θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και πλαστά.

Αυτού του είδους η ελλιπής έρευνα μπορεί σε μερικούς να γίνει συνήθεια και να μη γνωρίζουν ότι μεροληπτούν. Ίσως να αναπτύσσουν τη συνήθεια υποσυνείδητα γιατί έτσι είναι πιο άνετα. Αν δεν αμφισβήτησαν τις απόψεις τους, δε χρειάστηκε ποτέ να υποφέρουν τον πόνο που χρειάζεται για να τις αλλάξουν.

Είναι δύσκολο να γνωρίζουμε πόσες από τις πεποιθήσεις μας διατηρούμε με αυτό τον τρόπο. Αν διερωτάσαι για κάποια συγκεκριμένη σου πεποίθηση, προσπάθησε να τη σκεφτείς ενεργητικά ανοικτά για ένα χρονικό διάστημα. Αυτή είναι η μόνη θεραπεία της αυταπάτης, και είναι μια θεραπεία με πολύ μικρές παρενέργειες, ακόμα και για αυτούς που δεν είχαν αυτή την ασθένεια εξαρχής.

Επομένως, η αυταπάτη είναι παράλογη, σε μερικές περιπτώσεις. Είναι συνήθως απότοκο φτωχής σκέψης. Αν οι άνθρωποι γνώριζαν πως το σκεπτικό τους είναι φτωχό, τότε δεν θα το εμπιστεύονταν τόσο πολύ. Ένας από τους στόχους μου είναι να γίνει κατανοητό πως αν γνωρίζουμε πόσο καλό ή φτωχό είναι το σκεπτικό μας τότε δε θα πέφτουμε θύματα της αυταπάτης.

Από την άλλη σε συγκεκριμένες περιπτώσεις, μπορούμε να είμαστε σχετικά σίγουροι πως τα οφέλη της αυταπάτης υπερισχύουν του κόστους:

1. Μερικές φορές μπορεί να χαλιναγωγήσουμε τη συμπεριφορά μας προς όφελός μας μέσω της αυταπάτης. Μια απλή περίπτωση είναι το παράδειγμα με το ρολού. Παρομοίως, η συμπεριφορά ενός ψεύτη μπορεί να είναι πιο πειστική αν αυτός πιστεύει τα ψέματα του. Το ίδιο ισχύει και με έναν ηθοποιό. Προσπαθεί να ξεγελάσει τον εαυτό του για να γίνει πιο πειστικός. Μια πιστή σύζυγος μπορεί να παραμείνει πιστή αν πείσει τον εαυτό της πως ο σύζυγός της είναι ο καλύτερος σύζυγος που της ταιριάζει, χωρίς να χρειαστεί να πειραματιστεί με άλλους πιθανούς συζύγους.
2. Οι πεποιθήσεις μπορούν να επηρεάσουν τους στόχους μας, και ειδικότερα την ισχύ των στόχων. Επομένως μπορούμε να αυταπατηθούμε για να ελέγξουμε τους στόχους μας. Ένας αθλητής μπορεί να πείσει τον εαυτό του πως μπορεί να κερδίσει, ώστε να αντέξει τη σκληρή προπόνηση που θα υποβάλει τον εαυτό του. Το πιθανό κόστος σε αυτή την περίπτωση πως ο κόπος και η προσπάθεια ήταν χαμένες, αλλά το υποσχόμενο όφελος από την πιθανή νίκη υπερνικούν. Αντίθετα, άλλοι πείθουν τους εαυτούς τους πως οι στόχοι τους είναι αδύνατοι για να αποφύγουν την προσπάθεια να τους κατακτήσουν. (Έλστερ, 1983).
3. Οι πεποιθήσεις από μόνες τους μπορούν να μας κάνουν ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους, και κάποτε χωρίς αποζημίωση. Είναι κατανοητό να μη θέλει κανείς να του πουν πως πεθαίνει από μια ανίατη ασθένεια, ιδιαίτερα όταν αυτός θα συνεχίσει να ζει στο μέγιστο δυνατό βαθμό καλά τη ζωή του. Οι εργάτες που υπόκεινται σε εργασιακούς κινδύνους πολλές φορές πείθουν τους εαυτούς τους πως οι κίνδυνοι είναι μηδαμινοί (Ακέρλοφ και Ντίκενς, 1982), αποφεύγοντας έτσι το άγχος που θα προκαλούσε η ανησυχία για τους κινδύνους αυτούς. Γενικά ακούγεται λογικό να μη θέλουμε να μάθουμε κάτι κακό για το οποίο δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

Από “κανονιστικής άποψης”, η επιλογή της αυταπάτης εξαρτάται από το ισοζύγιο κόστους και οφέλους στη δεδομένη περίπτωση. Από περιοριστικής άποψης, είναι σοφότερο να προσπαθούμε να ανακαλύπτουμε την αλήθεια ως γενική αρχή. Πρώτα απ' όλα η αυταπάτη είναι συχνά αχρείαστη. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να φθάνει κανείς στη δουλειά του εγκαίρως, από το να βάζει το ρολόι του 5 λεπτά μπροστά. Η συζυγική αφοσίωση δεν προϋποθέτει την πεποίθηση πως ο σύζυγος σας είναι η καλύτερη δυνατή επιλογή.

Δεύτερο, η αυταπάτη μπορεί να έχει επιζήμια αποτελέσματα. Για κάθε αθλητή που αυτό-πειθαναγκάζεται να κερδίσει υπάρχουν χιλιάδες άλλοι, μέτριοι αθλητές που μάταια σπαταλούν χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να φθάσουν στους Ολυμπιακούς αγώνες και αποτυγχάνουν. (μπορούν μετέπειτα να πείσουν τους εαυτούς τους πως άξιζε τον κόπο η προσπάθεια και να συνεχίσουν έτσι να αυταπατώνται). Η υπερβολική αυτοπεποίθηση μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολική αισιοδοξία και αυταπάτη, που με τη σειρά τους οδηγούν σε ριψοκίνδυνες πράξεις. Σε ένα ηλεκτρονικό παιγνίδι που πειραματιζόταν με χρηματικά βραβεία, τα υποκείμενα με ψηλότερη αυτοπεποίθηση σκόραραν καλύτερα και επέλεγαν στόχους που μπορούσαν να κατακτήσουν. Εντούτοις, σε μια κατάσταση στην οποία απειλούνταν το “εγώ” τους τους είχε λεχθεί: “Τώρα αν ανησυχείτε πως δεν έχετε αρκετό θάρρος για να αντέξετε την πίεση, μπορείτε να επιλέξετε να το παίξετε με ασφαλή τρόπο και να συμβιβαστείτε με δύο δολάρια”. Σε αυτή την περίπτωση, αυτοί με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση προσπάθησαν για μεγαλύτερο βραβείο, και στο τέλος κέρδισαν λιγότερα από ότι εκείνοι με τη χαμηλότερη αυτοπεποίθηση (Βaumeister, Heatherton, and Tice, 1993).

Τελικά, αν μας μπει η ιδέα πως είναι εντάξει να εξαπατούμε τον εαυτό μας, μπορούμε να το παρακάνουμε, διότι είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε τις περιπτώσεις στις οποίες η αυταπάτη είναι παράλογη. Όταν το παρακάνουμε, εμποδίζουμε τον εαυτό μας να δει την αλήθεια, ακόμα και αν το θέλουμε. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, αυτοί που εξαπατούν τον εαυτό τους συστηματικά, μπορούν να ξυπνήσουν ένα πρωινό κατατρομαγμένοι, και κλονισμένοι, μη γνωρίζοντας ποιες από τις πεποιθήσεις τους είναι αληθινές.

Και ο συγγραφέας προειδοποιεί:

“Αυτοί που επιλέγουν το μονοπάτι της αυταπάτης πρέπει να βαδίζουν με προσοχή.”

Τα 8 σημεία τροποποίησης του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ: Για την τελευταία δημοσκόπηση προ των εκλογών του ΡΙΚ

1. Μια απάντηση στην ερώτηση του κ. Σιζόπουλου "από ποιους προσβλέπει ο πολίτης να του επιλύσει τα προβλήματα του;":
-Μα από τον ίδιο τον εαυτό του φυσικά. Δε ζητούμε τίποτα από κανέναν. Μάθαμε πολύ καλά πλέον πως έτσι λειτουργούν τα πράγματα. Εκτός βέβαια και αν προτείνετε το ρουσφέτι. Αδυνατείτε να καταλάβετε και να λύσετε τα προβλήματά μας, γιατί δεν είναι και δικά σας. Δεν μας εκφράζετε, αποδεκτείτε το. Τα άλλα ούλλα εν μουρκουρούθκια..
Αφήστε επιτέλους τη δημοκρατία να λειτουργήσει και μη μπαίνετε μεσάζωντες.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

2. Ο κύριος Ιωνάς διαπίσωσε πως ο κ. Αναστασιάδης είναι ο μόνος αρχηγός κόμματος που έχει βελτιώσει την εικόνα του στην τελευταία πενταετία:
-Παρόλο που εικόνες όλων σας είναι θλιβερές, εντούτοις φαίνεται έχει πείσει πως είναι υπέρ της Λύσης. Προσέξτε, μη με παρεξηγήσετε, είπα "έχει πείσει" δεν διατείνομαι ότι ενδιαφέρεται, συγχαίνομαι τα αυθαίρετα συμπεράσματα.
Απλά ΘΕΛΩ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

3. Προς κύριον Περδίκη:
-Χαίρομαι που προτείνατε την οριζόντια ψήφο και την υποψηφιότητα από τα 21 (επειδή σας βολεύει). Αλλά εμάς τους πολίτες δε μας βολεύει ούτε αυτή. Είναι πλέον ξεπερασμένη.
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

4. Προς όλους τους παρευρισκομένους, και τον κ. Καρεκλά:
-Έσσιει 15 χρόνια που εν ηψηφίζω. Είμαι ίσως τυχερός που εν με κάτσαν φυλακή. Ίσως απλά να είμαι 15 χρόνια ετεροχρονισμένος με σας, αλλά φαίνεται πως συμφωνώ με το "τρίτο κόμμα" κατά τη δημοσκόπισή σας το οποίο πιστεύω αυτές οι εκλογές θα αναδείξουν πως δεν είναι "τρίτο" αλλά πρώτο", αυτών που σας απαξίωσαν. Έτσι συμβουλεύκω σας, για να μεν ταλαιπωρείστε τζιαι τα επόμενα 15 χρόνια ψάχνοντας τις αιτίες, ακούστε μας:
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!
ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

5. Όσο φανατισμό τζιαι να σας πείσουν οι επικοινωνιολόγοι σας να καλλιεργήσετε για να μαντρίσετε τους "πιστούς" τζιαι να δημιουργήσετε ενδιαφέρον, να ξέρετε πως στο τέλος εννα έσσιει το αντίθετο αποτέλεσμα.
Εννεν πως εν μας ενδιαφέρει η πολιτική, είμαστε πολύ πολιτικά άτομα.
Η τεχνολογία υπάρχει για να διαχειριστούμε μόνοι μας τα του δήμου μας. Είναι πολύ επικύνδινο να κρατείτε το μαχαίρι του χειρούργου και να μας εγχειρείτε με τις δημοσκοπίσεις σας και να μας κάνεετε βιοψία για να δείτε τι φταίει με το εκλογικό κοινό. Μας ενοχλεί, είναι σαν να βλέπουμε τα άντερα μας. Δεν έχετε αυτό το δικαίωμα. Πάψτε επιτέλους να προσπαθείτε να βρείτε "τι θα μας πείτε που θέλουμε να ακούσουμε"..
Εμείς απλά ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

6. Λέτε όλοι πως πρέπει επιτέλους να πάρετε το μήνυμα από τους ψηφοφόρους αλλά παραπέμπετε στις επόμενες εκλογές.
ΑΥΤΟ το μήνυμα το πήρατε;
"ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!"

7. Καταλάβετε το τωρά που εν απλά λόγια πριν να γίνει χιονοστοιβάδα τζιαι να σας πάρει τζιαι να σας σηκώσει πως ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!

8. Εν κατακλείδι, και για να μην παρεξηγηθώ για εμμονές, απλά ήθελα μόνο να πως πως:..

"ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΜΕΣΑ!!!"

Πόλης Άνιφτος

gnorizete?

Pros exohotaton Proedro tis Kypriakis Dimokratias:

Kyrie Proedre, gnorizete oti oi texnologies sta fotovoltaika exoun proxorisei toso pou anamenontai nea plaisia (se ena dyo xronia) me kostos sto 1/10 twn yfistamenwn kai apodosi 10plasia, dld synolika 100 fores fthinotera?

Min ypograpsete gia 20-eth diatirisi tis platformas fthysikou aeriou, gia onoma tou Theou

Citro

Σαν το δέντρο

Σαν ένα δέντρο η ανθρωπότητα, ξεφύτρωσε από το χώμα και αφού στηρίχθηκε στο συμπαγή κορμό της έβγαλε παρακλάδια ποικίλων χρωμάτων, κι έπειτα αυτά έβγαλαν φύλλα και άνθη.
Ένα κλαδί είσαι κι' εσύ, η αφρικανική φυλή, ένα άλλο παρακλάδι είμαστε μεις, οι έλληνες, κι εγώ κι εσύ είμαστε άνθη που ξεπετάχτηκαν από τις φυλλωσιές (τις οικογένειες μας).

Άνθη που σήμερα δίνουν καρπούς που με τη σειρά τους θα πέσουν αύριο σε άλλη Γη και θα φτιάξουν εκεί νέα δέντρα σε νέους Κόσμους.

Κι όταν κάποτε ο άνεμος φυσάει τα κλαδιά χτυπάνε και θροΐζουν τα φύλλα και πέφτουν τα κλωνιά το ένα απάνω στο άλλο να το "φάει" τον τόπο... Πόλεμος.

Κι ενώ τα νέα δέντρα πια φυτρώνουν και αναγιώνουνται στη δική μας πλευρά μας πέφτει πολλύς ο ήλιος και δεν προφταίνουμε να τον χλωροπλάθουμε και τσακωνόμαστε τα άμοιρα τα κλαριά και σκιαζόμαστε αναμεταξύ μας.

Μάνα μου μας ρε..
μάνα μου τα ΕΛΑΜούθκια μου...

αντροπή!

όχι στη μείωση μισθών, κάλλιο φόρους

Αν αναλογιστεί κανείς τις κλιμακωτές συνέπειες που θα επιφέρει η παπαγαλίζουσα και διασκευασμένη κατολίσθιση των μισθών του δημοσίου, τόσο στην αγοραστική δύναμη του κοινού όσο κυρίως στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα, που θα ακολουθήσουν την φθίνουσα και κατιούσα πορεία, παραμένει η εξής αντιπρόταση:

Να φορολογηθούν περισσότερο και κλιμακωτά οι μισθοί αντί να γίνουν περικοπές.
Αυτό θα κρατήσει κατά δίκαιο κοινωνικά τρόπο ψηλά την αγοραστική δύναμη του κοινού, ενώ θα δημιουργήσει σταδιακά και τις κοινωνικές εκείνες δυνάμεις που θα πιέσουν για δικαιότερη φορολόγηση των ανωτέρων οικονομικών στρωμάτων αλλά και του κεφαλαίου των εταιρειών.

Προτείνω λοιπόν,
αφορολόγητο το ετήσιο εισόδημα μέχρι 20Κ,
10% για 20Κ-30Κ,
20% για 30Κ-45Κ,
30% για 45Κ-60Κ,
40% για 60Κ-80Κ,
50% για 80Κ-100Κ,
60% για 100Κ-125Κ και
75% για 125Κ και άνω.

Ποιος θα ανεχθεί τότε τη φορολόγηση του 10% μόνον των εταιρειών;

φιλικά,

citro

που να ξέραμε..

"ποιος θα το φανταζόταν πως ο Νόμος της Βαρύτητας πέρα από το να μας κρατάει άνιπτους έχει ουσιαστική αποστολή την εξισορρόπιση της ακατάπαυστης αύξησης της εντροπίας σε ένα σύμπαν στο οποίο η συνεχής απελευθέρωση χώρου μέσα από τη χρήση ενέργειας είναι προϋπόθεση για κάθε κίνηση και κρούση με αποτέλεσμα τον πληθωρισμό της εντροπίας; δόξα τω βαρύτητι.."


α. πόλης 2010

βαρύτητα.. γιατί;

"... αν η μάζα, ως κομβικό σημείο ενέργειας, είναι εγκλωβισμένος χώρος, και αν μπορούμε να διανοηθούμε το βέλος του χρόνου σαν μια τέταρτη διάσταση ως τη διαστολή του χώρου, τότε η βαρύτητα μεταξύ δύο σωμάτων μπορεί να αποδοθεί στο γεγονός ότι αυτά διαστελονται με μεγαλύτερους ρυθμούς από το διάκενο χώρο μεταξύ τους, εφόσον εμπερικλύουν περισσότερο χώρο από την απόσταση που τα περιβάλλει, εξ ου και βαρυτική έλξη ανάμεσά τους."

α. πόλης 2010

προς φίλο Στροβολιώτη

φίλε μου ελπίζω να είσαι χάππυ με το πάγωμα το μισθών που έπεσε.
Σε παρακαλώ στείλε με λινκ τη συζήτησή μας στο μπλογκ σου για να καταλάβουν οι αναγνώστες περί τίνος πρόκειται.

Γιατί τώρα θα δεις και εσύ αλλά και όλοι μας τη γλύκα.

Έτσι ενδιεκτικά όμως για να δούμε όλοι πως σιγά σιγά εμπείξαν μας την τζιαι εφτάσαμε δαμέ που εφτάσαμε:
το 2000 το πρώτο σκαλοπάτι της Α8 στο δημόσιο ήταν 740 λίρες περίπου. Ενώ κάποιος με 11 χρόνια πείρα έπερνε 1200 λίρες περίπου (δηλαδή γύρω στα 80% περισσότερο από τον πρώτο). Σήμερα ξέρετε τη διαφορά; 500 ευρώ μόνον. Δηλαδή ο νεοεισερχόμενος παίρνει 2000 ευρώ ένω ο 11άρης παίρνει 2500 ευρώ. Και αυτό έγινε χωρίς αύξηση για τον πρώτο. Δηλαδή δεν αυξήθηκε η Α8 απλά μειώθηκαν όλα τα επόμενα σκαλοπάτια. Έτσι αναμένουμε η αγοραστική δύναμε του εργαζόμενου να μειώνεται συνεχώς. Τώρα αν πουν να μειώσουν και τις κλίμακες για τους νεοεισαχθέντες εκεί την γ... !!!
Και λέω όλοι γιατί στην αγορά εργασίας, η προσφορά είναι από τους εργαζομένους και η ζήτηση από τους εργοδότες. Έτσι επηρεάζονται άμεσα όλοι οι εργαζόμενοι όχι μόνο αυτοί του δημοσίου. Δηλαδή έτσι για να καταλάβετε πως το προηγούμενο παράδειγμα είχε αμεσο αντίκτυπο στον ιδιωτικό τομέα ορίστε:
Το 2000 ένας μισθός κάποιου με Μαστερ που αναμένετο (και ξέρω πολλά παραδείγματα) στον ιδιωτικό τομέα ήταν 1000 λίρες πρώτος μισθός. Δηλαδή 50% μεγαλύτερος από αυτόν του νεοεισερχόμενου Α8. Ενώ σήμερα στον ιδιωτικό τομέα ένας νεοεισερχόμενος με Μαστερ αναμένεται να παίρνει 1500 ευρώ και είναι και ευχαριστημένος.

Δηλαδή 25% λιγότερα από αυτόν της Α8.

Αυτά!! για να παραδειγματιζόμαστε...

greece to be under occupation if surrenders to IMF!!!

Interview of Alex Jones: video part one



Interview of Alex Jones: video part two

Πού σου νέφκω, πού πάεις;: Προς "κύριον" Ανδρέα Αγγελίδη

Πού σου νέφκω, πού πάεις;: Προς "κύριον" Ανδρέα Αγγελίδη: "http://img535.imageshack.us/i/antiparakmiapoelnews.jpg/"

Ζητείται πατριώτης..

Μέσα σε αυτές τις δύσκολες μέρες της κρίσης της οικονομικής και στην προοπτική μη λύσης του προβλήματός μας κάνω μιαν ύστατη προσπάθεια να βρω έναν πατριώτη.

Γιατί η πατρίδα, που παίρνει το όνομά της από τους πατεράδες μας, προϊόν πολιτισμικό μιας πατριαρχικής κοινωνίας, έχει γένος θυληκό. Κι’ αυτό γιατί ένας πολεμιστής, άντρας ως είναι –και αντρείος, δε μπορεί παρά να εκφράζει την αγάπη του σε μια γυναικεία ιδέα, σαν την πατρίδα, όπως ο στρατιώτης ζητείται να αναγνωρίσει ως ερωμένη του το όπλο που κρατεί.

Έτσι κι’ εγώ, ως στρατιώτης σας γράφω και ως πολεμιστής. Μπορεί να μην έχουμε την ίδια πατρίδα, αν και γεννηθήκαμε στον ίδιο τόπο, γιατί εμένα «πατρίδα μου είναι το μέλλον», μπορεί να μην πολεμούμε με τα ίδια μέσα, γιατί γκόμενα εγώ έχω το πληκτρολόγιο, μεγάλες θυληκές ιδέες; Θα μπορούσαν να τη λένε ειρήνη, ή ενότητα, ή αδελφοσύνη, αλλά τη λένε «αλληλεγγύη», και όχι πάντως, δεν την λένε «πατρίδα» ούτε «έθνος».

Απλά μια αγγελία θέλω να βάλω στη στήλη σας, την πιο μικρή, την πιο ασήμαντη στήλη, απ’ αυτές που μόνο κάτι διψασμένοι για διάβασμα ακολουθούν και ξεψυρίζουν.

Μια αγγελία που να λέει πως:

«Ζητείται πατριώτης.. που να ανταλλάζει την περιουσία του στο Νότο με ισότιμης αξίας περιουσία στο Βορρά. Ισότιμης.. όπως ο «ΦΟΡΕΑΣ» και πως «είμαι διατεθειμένος να του χαρίσω και την προσφυγική μου ιδιότητα, την εκ πατρογονίας, για να δικαιούται και τη «ΜΕΡΙΜΝΑ».

Αυτά..

Γιατί δεν είναι η εισβολή, ούτε τα 36 χρόνια μακρυά από τον τόπο μου που με πτόησαν- ίσα-ίσα αντέχω ακόμα 36, αλλά είναι το όνειδος και η αδικία αυτών που τώρα και 36 χρόνια σκόρπησαν τους συγχωριανούς μου στις τέσσερεις πλευρές της Κύπρου και μας καταδίκασαν στη φτώχεια εμάς και τα παιδιά μας.

Ε, όχι.. φτάνει. «Κανεί πκιον».. Γιατί να ξέρετε, εμείς τη σκλαβιά τη ζήσαμε και τη ζούμε στο Νότο.. από Νότιους..

Πόλης Άνιφτος,

(Μόρφου)

Εκπαιδευτικός

Our support to KTOS

1 Sair Nedim Sokak – Caglayan/Nicosia

www.ktos.org

tel:0392 2271175-0392 2275155

fax: 0392 2283870 e-mail: ktos@ktos.org



14 April 2010

Dear Comrades,
There is an urgent situation of need of solidarity and support of you as NGOS and Trade Unions. As you are informed, KTOS has been going on its strike and actions for a week and a group of teachers and students of Teachers Academy as well as Trade unionists put up their tents in the middle of Nicosia.
Today, KTOS has entered and OCCUPIED the Ministry of Education for 5 hours. The police used the batons against the unionists of KTOS and there was a serious fight between our members and the police. This fascist and cruel issue can cause even more tragic occurrences.
This urgent and serious condition should urgently be taken into consideration and we need your solidarity and support.
We cannot accept the fascist pressures and impositions of prohibition of the right of strike and we are determined to continue our struggle. Related to this issue, we would be even stronger with your support and solidarity in order to protest Turkey and the political regime in the north of our island.

Best Regards
Sener Elcil

Secretary General of KTOS

intra-loan: the zeitgeist game and the g-r money

how the game is played:

1. givers and receivers are signed in declaring wish to participate in zeitgeist game

2. givers give to receivers

3. both sign document of giving and of receiving

4. receivers are obliged to give same amount received over defined time in future to new receivers

5. givers are credited double amount on g-r monetary

6. receivers are credited negative amount on g-r monetary

7. g-r credit is accumulated while more giving and receiving is accommodated

Game over:

once critical mass in local economy is reached, all giving and receiving is halted, a "zeitgeist" takes place and a changeover of currency is established, leaving exposed those not played the zeitgeist game (neither given or received) and leaving those given in riches as well as those received in good financial conditions.

after zeitgeist has taken place, cards and notes are published and circulated to substitute the local currency. the new monetary system is thus based on giving and receiving, thus on accumulating credit out of giving and not on accumulating wealth out of profit. While in the meantime, poverty is vanished. g-r credit is exchangeable like current purchasing ability. hence while the old system is still on the run, new culture of giving is established and when prolonged can hand over to non monetary ideal society, based on humanely values of solidarity and philanthropy instead of thirst for profit and consumption.

global markets, global economies, global beneficial effect.

rules of the game:

from those expressing wish to participate, they chose each time whether they apply for givers or for receivers:first two come first two served. from every 2 offers the most poor is selected as receiver and the most wealthy as receiver

can have multiple receivers or multiple givers, once they form a coalition

για τον Τεύκρο..

ο φίλος Νίκος γράφει...

50 λέξεις, 1000 εικόνες, 1εκατομμύριο λέξεις...

How To Design Schools And A New Education System For The Future: A Video Interview With George Siemens

How To Design Schools And A New Education System For The Future: A Video Interview With George Siemens

Changing Behaviors By Making Things Fun

http://www.businesscasualblog.com/2009/12/changing-behaviors-by-making-things-fun.html

Ομιλία για τελετή αποφοίτησης

με σαρκασμό..:

Τέλειωσε ακόμη μια χρονιά. Και ήρθε η ώρα για αποχαιρετισμούς. Και να σου μας πάλι, όλους εμάς, τους παράγοντες του σχολείου, να σας κουράζουμε με μακροσκελείς ομιλίες. Κι' εσάς να μη βλέπετε την ώρα να πάρετε το απολυτήριο, το πολυπόθητο βραβείο, οι πιο τυχεροί από εσάς.

Μην ανυσηχείτε.. Α δεν ανησυχείτε.. Γιατί το ξέρετε όλοι. Πως όλοι σας θα περάσετε. Κι' αν όχι τώρα, σίγουρα το Σεπτέμβρη. Είμαι 11 χρόνια καθηγητής και δεν έχει λάχει ποτέ να μείνει ένας από σας πίσω. Όλοι εν τέλει θα είσαστε προβιβαστέοι. Κι' αυτό γιατί η παράδοση τό' χει.

Έχει περάσει η πεποίθηση πως δεν κάνει να χάνουν νέοι άνθρωποι ένα χρόνο επιπλέον από τη ζωή τους ούτε για ακαδημαϊκούς ούτε για άλλους λόγους. Και τι γίνεται με τα υπόλοιπα 12 χρόνια θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς; Αυτά γιατί να πηγαίνουνε χαμένα; Για ένα κωλοαπολυτήριο; Για μια θέση στο πανεπιστήμιο; Αστεία πράγματα.. Αν με βρίσκετε κυνικό, περιμένετε και τη συνέχεια.

Έτσι λοιπόν παιδιά μου, όταν σας αντικρύζω κάθε χρόνο να κοιτάτε προς τον ομιλούντα με τα μάτια καρφωμένα, το κεφάλι λίγο ανασηκωμένο προς το μέρος μου, από τη χαμηλότερη θέση που έχει φροντίσει, και πάλι η παράδοση, να σας έχει στημένους, τι άλλο περιμένετε παρά νουθεσίες και διαφωτιστικές συμβουλές για το αύριο που σας περιμένει;

Καταλαμβαίνω τη χαρά σας που φθάνετε στο τέλος της φοίτησής σας εδώ.

Κατανοώ πλήρως την ανάγκη σας να φύγετε, να πετάξετε, να απελευθερωθείτε..

Όμως θέλω να σας προσγειώσω. Σήμερα θα σας φανώ λίγο κακός. Γιατί θα σας μιλήσω επιτέλους την αλήθεια. Μια αλήθεια που σπάζει κόκκαλα. Θα σας ψαλιδίσω τα φτερά πριν ακόμα τα ανοίξετε.

Κι' αυτό γιατί μπροστά μου βλέπω μελλοθάνατους.

Ναι, όλοι είμαστε θνητοί..

20% μελλοντικούς ναρκωμανείς βλέπω, 60% μελλοντικούς ψυχασθενείς, 30% φυγόστρατους, όχι γιατί είναι ειρηνιστές αλλά γιατί είναι φυγόπονοι, 90% φτωχούς όχι γιατί δε θα σκίζεστε στη δουλειά αλλά γιατί δε θα σας επιτρέπει το σύστημα να πλουτίσετε, αλλά και πάλι, βλέπω 10% πλούσιους γιατί δεν θα έχουν αυτοί από εσάς ούτε ιερό ούτε όσιο, 100% απογοητευμένους εραστές γιατί όπως σύντομα θα ανακαλύψετε, κανένας έρωτας δε διαρκεί για πάντα, και αυτό δεν είναι το δυσάρεστο αλλά μάλλον το γεγονός ότι οι πλείστοι από σας δεν θα αντιληφθείτε ποτέ ότι αυτή είναι η ουσία του έρωτα, η συνεχής και διαρκής ανανέωση, είτε αυτού είτε συνισταμένων του, βλέπω και 50% διαζευγμένους γονείς γιατί δε μάθατε ούτε θα μάθετε ποτέ να δίνετε χωρίς να παίρνετε. Βλέπω 95% ρατσιστές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, 90% μορφωμένους αλλά και 90% κοινωνικά αμόρφωτους, 30% καρκινοπαθείς από την ακτινοβολία των κινητών, 10% από το κάπνισμα, 10 από τον μολυσμένο αέρα ή νερό. 97% αναίσθητους για το περιβάλλον, 50% ομονοιάτες και 50% αποελίστες. Βλέπω 99.99% απροσανατόλιστους, 100% χωρίς κριτήρια και ιδίαν γνώμην, 100% ανεύθυνους σε υπέυθυνα πόστα και 100% ευθυνόφοβους. Αλλά δεν είναι όλα σκούρα. Βλέπω και 5% εξαιρετικά καλούς ρουφιάνους και τους βλέπω μάλιστα να πετυχαίνουν σε ψηλά πόστα, ιδίως του δημοσίου.

Και όταν σας βλέπω ως έτσι, χαίρομαι, γιατί αυτό σημαίνει πως το σχολείο μας έχει πετύχει το σκοπό του. Αυτό σημαίνει πως όλοι μας κάναμε άψογα τη δουλειά μας. Έχουμε καταφέρει και φέτος να αναπαραγάγουμε την κοινωνία μας.

Όλοι μας οι καθηγητές σας και με τη σαφέστατη καθοδήγηση της Διεύθυνσης του Υπουργείου και του σχολείου μας, έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε την ακέραιη ουδετερότητά μας.

Έχουμε καταφέρει να σας μεταδόσουμε την ύλη μέσα από μια εικονική πραγματικότητα που βρίσκεις μέσα στα ωραία μυθιστορήματα που καλύψαμε. Μέσα στις ονειρικές αφίσες που ζωγραφίσατε, μέσα από τις μυθοπλαστικές μας εξιστορήσεις και μέσα από τις μυθοποιημένες εθνικές μας εκδηλώσεις.

Σ' αυτό το σημείο αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όλους μας. Μηδενός εξαιρουμένου.

Και πρώτιστα σε σας.

Γιατί το δεκτήκατε αδιαμαρτύρητα. Γιατί δε θυσιάσατε τους βαθμούς σας χαριν μιας εφήμερης “νεανικής επανάστασής” σας, γιατί μας αφήσατε να κάνουμε το ΕΡΓΟ μας, και της ίδιας της κοινωνίας.

Την αφήσατε αβίαστα να αναπαραχθεί, ώστε να ξαναζήσουμε την ιστορία μας και την επόμενη γενιά. Έτσι λοιπόν βλέπω και 100% ημικατεχόμενους, αλλά το ευχάριστο είναι πως μόνο 30% από εσάς θα είναι δυστυχισμενοι από τη διχοτόμιση.

Είναι αλήθεια πως εμείς οι καθηγητές σας ανήκουμε σε μια ανώτερη κοινωνική τάξη. Και για αυτό είστε πρώτιστα τυχεροί εσείς. Αν παίρναμε τους ίδιους μισθούς με τους γονείς σας, αν μέναμε στις υποβαθμισμένες γειτονιές σας, αν οδηγούσαμε τα υποδαιέστερα αυτοκίνητά σας, με ποια πυγμή και με ποιο θράσος θα σας αλλάζαμε τα φώτα; Αν είχαμε τα ίδια προβλήματα με σας πως θα σας βοηθούσαμε να τα λύσετε;

Έτσι λοιπόν, μη μας καρατάμε κακία που σας μαλλώνουμε. Μη μας αδικείτε που δημιουργούμε και εμείς ελίτ στο σχολείο μας, επιλέγοντας τους λίγους, μόνο τους μαθητές που μας μοιάζουν για να επιβραβεύσουμε. Απλά αναπαραγώμαστε και εμείς, όπως η κοινωνία μας. Κι αν δείτε κανέναν από μας να διαφέρει, μην αναρωτηθείτε. Κανένας ξεπεσμένος θα είναι που δεν έχει ξεπεράσει τις δυσκολίες που πέρασε όταν ήταν στα δικά σας χρόνια. Τρυπώνουν κάποτε και τέτοιοι στην κάστα μας. Μην παρασυρθείτε από τις αλλαγμένες ιδέες και απόψεις του, δεν είναι πετυχημένος. Μάλλον περιθωριακός θα είναι. Δεν είναι ένας από μας. Τα ξένα κι' άγνωστα τα απορρίπτουμε, όλοι μαζί με μια φωνή, με μια γροθιά. Ενωμένοι! Μη σας πάρουν τα μυαλά..

Αλίμονο αν χάσουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε: Αυτά που μάθαμε και αυτά που ξέρουμε.

Και είναι πράγματι πολλά αυτά που σας μάθαμε. Σας δώσαμε αιώνια εφόδια. Να λοιπόν κάτι για να αναλογιστείτε για το υπόλοιπο της ζωής σας:

Χρησιμοποιείστε όποιους τύπους θέλετε, των μαθηματικών, της φυσικής, της χημείας ή των οικονομικών, κλπ. και όλη τη γραμματική, αρχαία, ιστορία και θρησκευτικά που σας διδάξαμε για να βρείτε τη λύση στο βασικό πρόβλημα της ζωής του ανθρώπου από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα:

“Πώς θα επιβιώσετε;”

και απαντείστε το σε μια παράγραφο 100 λέξεων ή έστω 100 χιλιάδων λέξεων χρησιμοποιώντας όποια γλώσσα θέλετε: ελληνικά, νέα ή αρχαία, αγγλικά, γερμανικά ή γαλλικά, ή ακόμα καλύτερα ζωγραφίστε το αξιοποιώντας τις σχεδιαστικές σας ικανότητες, που και πάλι εμείς σας αναπτύξαμε..

Καλή επιτυχία!

Η ΕΔΕΚ τιμά τον Χατζηδημητρίου

Η ΕΔΕΚ τιμά τον Χατζηδημητρίου

---

Η ΕΔΕΚ γιόρτασε τα 40χρονά της με εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή το βράδυ στη Λευκωσία. Η ΕΔΕΚ τίμησε τα μέλη του πρώτου Πολιτικού γραφείου αλλά διέγραψε εντελώς - ως να μην υπήρξε – τον συνιδρυτή του κόμματος, γενικό γραμματέα της ΕΔΕΚ και επι 20ετία βουλευτή Τάκη Χατζηδημητρίου.

Στην ομιλία του ο Κακομοίρου αναφέρθηκε και στον αντιχουντικό αγώνα και στη φιλοξενία του Παναγούλη την Κύπρο, διαγράφοντας από την Ιστορία ότι πρωταγωνιστής αυτής της δράσης ήταν η Επιτροπή για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και προσωπικά ο Χατζηδημητρίου.

Αυτή είναι η πολιτική εντιμότητα του ηγέτη ο οποίος ομού μετά του Καρογιάν παραδίδουν στην υφήλιο μαθήματα ηθικολογίας σε καθημερινή βάση.

κοριός – Πολίτης 6 Δεκεμβρίου 2009

με εκφράζει όσο κοντά στο απόλυτα μπορεί να είναι κάτι..

Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2009

Δεν νοιώθω πκιον Κυπραίος

Σκατάες. Εβρώμισεν ο τόπος. Όλη τούτη η χόγλαση μες το χρήμα τζιαι το κακομάθημαν, το άππωμαν τζιαι την ευκολία, ήταν επόμενον ότι θα έφκαλλεν κατακάθκια που θα κουλιάζαν μες την αστυνομίαν, αποβράσματα ερωτευμένα με την εξουσία που θα επιπλέαν πουπάνω, τζίζουρα χτιτζιόν που θα εκαταπίνναν την φασιστοπροπαγάνδαν τζιαι θα την αναπαράγαν εν είδει αντικειμενικών δεδομένων απαντώντας κατά 73-78% τζιαι εκφράζοντας την άποψην ότι "οι ξένοι δεν έχουν τίποτε να προσφέρουν, ούτε οικονομικά, ούτε πολιτιστικά στην Κύπρο"...

Αντρέπουμαι που είμαι Κυπραίος. Είκοσι χρόνια έξω δεν εσκέφτηκα ποττέ να πιάσω άλλην υπηκοότηταν, τωρά όμως σκέφτουμαι να το κάμω. Δεν σας μοιάζω πκιόν. Ανίκανοι να αποφασίσετε τι εθνικήν πορείαν θέλετε για τον τόπον πον να αφήκετε στα παιθκιά σας, ανίκανοι να κάμετε μιαν διοίκησην που να μήν τρώει ή να σπαταλά τα μισά πριν να κάμει μιαν δημόσιαν δαπάνην, ανίκανοι να διοικήσετε χωρίς βίαν, χωρίς αδικίαν, ανίκανοι να αναγιώσετε τα παιθκιά σας με το μέτρον, ανίκανοι να περιθάλψετε τους αρρώστους σας, ανίκανοι να δώκετε μιαν αξιοπρεπή στέγην τζιαι ζωήν στα μωρά σας τα ανάπηρα, τα καθυστερημένα τα αυτίστικά, ανίκανοι να κρατήσετε με αξιοπρέπειαν τους εγγληματίες που παράγει η βία τζιαι η βρώμα της κοινωνίας σας, ανίκανοι να διαχειριστείτε τον ναρκισσισμό σας, το εγώ σας, την επιδειξιομανία σας, ανίκανοι να εκτιμήσετε την ζωή τζιαι το ζωντανόν, ανάγωγοι που δεν σέβεσται με φύσην, με νόμους, με θεούς με αθρώπους, αγεωμέτρητοι που δεν ξέρετε να λοαρκάσετε ούτε καν πόσον νερόν σας έμεινεν να φκάλεται τον χρόνον τζιαι μεινήσκετε άλουτοι, άξεστοι που ξητιμάζετε τον κόσμον τον ξένον λες τζιαι εν δούλοι σας, γαουρόσποροι που επήρατε την ράτσαν σας για πριγκηπικήν τζιαι υποτιμάτε τους φτωχούς, τους αρκάτες, τους αδύνατους, κοτσιρόσσιύλλοι που δεν σέβεσται τους γονιούς σας ή τα παιθκιά σας.

73-78% κρυφορατσιστές, αποβράσματα, οι σιειρόττεροι των ευρωπαίων είσαστιν. Είδεν ο κώλος το βρατζίν τζιαι σιέστην. Να σας σιαίσω, σκατάες. Τα σκατά μόνο με τα σκατά ταιρκάζουν. Αν εσύ που θκιαβάζεις αυτόν το κείμενον είσαι ένας που τζιείνον το 73-78% που απαντήσεν στο γκάλλοπ της σημερινής, υποτιμώ σε βρωμοκούλλουφε, όπως υποτιμάς εσυ τους άλλους που δεν έμπηκες καν στον κόσμο να γνωρίσεις παρόλον που ζούν δίπλα σου. Εγώ τουλάχιστον ξέρω σε που τζιαιρόν τζιαι που κοντά. Μου προκαλείς ναυτίαν. Αν είσαι που την μη ρατσιστικήν μειοψηφίαν, έλα να φωνάξουμεν τον θυμόν μας μαζί, πέρκι ακούσει κανένας.

Βρωμοφασίστες αστυνομικοί, είσαστιν εσείς που εκάμνατε καψόνιν στους νέους τον τζιαιρόν που είσαστιν στρατιώτες για να ξιθυμανίσκετε το κάγριν της αγαμίας σας. Ρεμάλια εν εσείς που είσαστιν κόλοτζιοι μες την τάξην τζιαι ο μόνος τρόπος που εβρίσκατε για να κρύψετε μετριότηταν σας ήταν να δείχνετε ότι αξίζετε κάτι δέρνοντας τα άλλα κοπελλούθκια της τάξης. Αξεστοι, εν εσείς που κάθεσται αναίσθητοι τζιαι διατάσσετε την μάναν σας η την γεναίκαν σας να σας φέρει νερόν να πιείτε, εσείς που πατάτε τον τσιάρον χαμαί διότι κάποιος άλλος θα έρτει να συνάξει το ποτσίαρον στον τόπο σας. Αππωμένα σκατόπαιδα που εκακοφέρνεστουν στην μάνα σας η οποία δεν σας έβαλεν όρια τζιαι δεν σας έμαθεν τι είναι η ευγένεια τζιαι το σέβας, προκαλείτε τον κόσμον τωρά εκμεταλλευόμενοι την εξουσίαν που σας έδωκεν η πολιτεία να επιβάλετε την τάξην. Για ποιάν τάξην μιλάτε ρε ρεμάλια, εσείς που δεν εμάθετε ποττέ σας τι είναι τάξη. Με ποιόν δικαίωμαν τζιαι ποιού την εξουσιοδότησην βρε παράνομε θα πεις εσύ στον άθρωπον, "φύε διότι συλλαμβάννω σε τζιαι σέναν τωρά";

Τζιαι αν είσαι αναγνώστη μου κανένας ποτζιείνους τους σπάνιους έντιμους αστυνομικούς που επιτελείς κοινωνικόν έργον, που προστετεύκεις γεναίτζιες που την ματσούκαν των αντράων τους, που βουράς με αυταπάρνησην να τσακκώσεις την παρανομίαν, που στέκεσαι μες τον λάλλαρον τζιαι κάμνεις την τροχαίαν για να φκάλεις το ψουμίν των παιθκιών σου, μην πείς ότι άδικα σε κατηγορώ. Εσέναν δεν σε πιάννει το κολάνιν για όσα ξερνά το αηδιασμένον στομάσσιν μου. Εσέναν το μόνον που σου καταλογίζω είναι που σσιωπάς, που καλύφκεις τους συναδέλφους σου όπως τους καλύφκει με γελειότητες ο αρχηγός σας. Συμπάθα με που σας θέωρώ "ούλλοι σσιύλλοι μια ρατσα" αλλά δεν έφκην κάποιος μέχρι σήμερα να μιλήσει με τρόπον που να με κάμνει να στεναχωρκούμαι πολλά για την απλούστευσην τζιαι το τσουβάλιασμαν που επιχειρώ.

Με 70-80 % σκατάες μεταξύ των Κυπραίων, δεν θέλω να ονομάζομαι Κυπραίος. Συχχωράτε μου το οι υπόλοιποι.



Στην φωτογραφίαν έναν κυπριόπουλλον δέρνει την δούλα που τες Φιλιππίνες διότι τζείνον δεν τα καταφέρνει να παίξει με τες ρακέττες. Μόλις έχασεν την μπάλίτσα, τζιαι δέρνει μπροστά στα μμάθκια της μάνας του τζιαι του παπά του την κοπελλούαν διότι είναι λάθος δικόν της που τζείνος δεν καταφέρνει να κτυπήσει την ρακέτταν σωστά. Στέλλει την δούλα να μπει μέσα στην θάλασσα να του φέρει το μπαλάκι, αλλά η δούλα όντας με τα ρούχα αρνείται τζιαι τζιείνος φακκά της πουπάνω σαν να είναι γαδούριν.

Εκκολαπτήριον σκατάων, έτο τι εγίνην ο τόπος μου. Ότι μισώ που τους Ευρωπαίους εγινήκεν το η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπραίων. Κάποτε αισθάνουμουν όμοφρα που ένοιωθα Κυπραίος.

ALm συχώρα με που δεν σου έγραψα ιστορία με τες λέξεις σου. Ο θυμός μου θκιαβάζοντας τον τύπο σχετικά με την αστυνομία εν τόσος που θεν θωρώ καθαρά. Η ανάρτηση ετούτη είναι σχόλιο στην ανάρτηση της Rose.

46 σχόλια:

συγχαρητήρια Ασέρα.
εγώ πάντως εκαλύφτηκα πλήρως.
κάμνει μου τζιαι για προσευχή μόλις ηφκώ έξω που την πόρτα το πρωίν ή άμαν κάτσω να δω τα νέα.

Συλλυπητήρια, φίλε, συναγωνιστή και συνάδελφε...

Dogme: A teacher's view

Dogme: A teacher's view

(theory of relativity)

someone i know at work, yesterday complained to me of the different measures teachers use in assessing students, and how this affects the students' grades, some positively and others in a negative way.

noting is absolute. look around. everything is changing. how can anyone expect uniform assessment criteria?
-but where does "isotita" goes?
-aha: by "isotita" do we mean "equity", which i.m.h.o is not such a good thing? or o we mean "equality" which is obviously more desireable? because i am aware of a distinction as such in the greek language , and what you might mean is "exisosi" instead of "isotimia"; and their difference is that the first is based on quantity while the second is based on quality.

therefore, if we want equality in student assessment, we should be aiming at equal opportunities towards it and not diminishing it to equitable methods, standards or ways for teachers to assess.
should we rather not seek to welcome all stakeholders and on an individual basis, produce an ongoing process of defining and re-fining our criteria?
would not this be a rather better approach towards equality?

since everything is relative and nothing is absolute, why should we seek for absolute measures?

the only unchanged should be our positive attitude towards change;
and, on second thought, that should be increasing, too!

Groupsites by CollectiveX - Quick Tour - September 2008 from Clarence Wooten on Vimeo.

Το όνομά του είναι Ezra Nawi

A letter from our friends Naomi Klein, Noam Chomsky, and Neve Gordon
Dear Citro: Every so often someone comes along who is so brave and so inspiring that you just can't sit by and remain silent when you learn they need your help. We're writing to you today about one of these rare people. His name is Ezra Nawi. You've probably never heard of him, but because you may know our names, now you will know his name. Ezra Nawi is one of Israel's most courageous human rights activists and without your help, he will likely go to jail in less than 30 days. His crime? He tried to stop a military bulldozer from destroying the homes of Palestinian Bedouins in the South Hebron region. These homes and the families who live in them have been under Israeli occupation for 42 years. They still live without electricity, running water and other basic services. They are continuously harassed by Jewish settlers and the military. Nawi's friends have launched a campaign to generate tens of thousands of letters to Israeli embassies all over the worldbefore he is due to be sentenced in July. They've asked for your help.	His name is Ezra Nawi
His name is Ezra Nawi. We keep saying his name because we believe that the more people know him and know his name, the harder it will be for the Israeli military to send him quietly to jail. And Ezra Nawi is anything but quiet. He is a Jewish Israeli of Iraqi descent who speaks fluent Arabic. He is a gay man in his fifties and a plumber by trade. He has dedicated his life to helping those who are trampled on. He has stood by Jewish single mothers who pitched tents in front of the Knesset while struggling for a living wage, and by Palestinians threatened with expulsion from their homes. He is loved by those with little power, to whom he dedicates his life, and hated by the Jewish settlers, military and police. Now that you know Ezra, you have a chance to stand up for him, and for everything that he represents.Especially now, as Israel escalates its crackdown on human rights and pro-democracy activists. He needs you. His friends need you. Those he helps every day need you. So please send a letter to the Consulate, to the media, to your family and friends. Take just a moment to write your letter. Do it now. And then share his name with a friend. Do it for Ezra Nawi. Noam Chomsky, Naomi Klein, and Neve Gordon

Περισσότερες οι επιλογές του καταναλωτή με το νεοφιλελεύθερο σύστημα οικονομίας

Έχω ένα πάθος, που ενίοτε βλάπτει άλλους ανθρώπους (όσο και αν προσπαθώ να προσέχω), αλλά κυρίως βλάπτει εμένα. Είμαι καπνιστής. Τι να κάνουμε, έτσι διάλεξα να ζήσω ... και να πεθάνω, διότι στο κάτω-κάτω "κανείς δεν πεθαίνει υγιής".

Όπως κα να 'χουν τα πράγματα, όταν αγόρασα 5 κουτιά από το σύνηθη καπνό που φουμάρω, δεν είχα ιδέα ότι και τα 5 θα ήταν παλιά και χαλασμένα (αν και η μυρωδιά τους ήταν λίγο πιο έντονη κα δυσάρεστη, ενώ ήταν και λιγότερο υγρός από ότι συνήθως) με αποτέλεσμα από την πρώτη μέρα να αρρωστήσω με πυρετό, πονόλαιμο και να μείνω τρεις μέρες στο κρεββάτι. Τώρα πέρασαν 4 βδομάδες και ακόμα έχω στηθικά.

Προσοχή λοιπόν, αν δε θέλετε να πεθάνετε από άσχημη γρίπη, ίσως και δηλητηρίαση του αναπνευστικού από κάποιο μύκητα που προσβάλει τον καπνό -αλλά απλά από καρκίνο, καρδιακές παθήσεις κλπ.- τότε μην καπνίσετε από την πιο κάτω παρτίδα καπνού (φαίνεται στην άκρη του κόκκινου βέλους) γιατί είναι χαλασμένη. Καπνίστε κάτι άλλο.

Εκτός βέβαια και αν προτιμάτε να πεθάνετε από ρίψη του ύπατος, οπόταν προτιμείστε να τρώτε φαστ φουντ (και συγκεκριμένα McDonalds), ή να ποδοπατηθείτε και να ξυλοκοπηθείτε μέχρι θανάτου, οπότε πηγαίνετε σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, ή, βέβαια, αν θέλετε να πεθάνετε από ντροπή για τη ρετσινιά του (sic) "προδότη" επισκεπτείτε το βορρά, ή αν απλά γουστάρετε να εγκαταλείψετε τα εκόσμια από υπερβολική δόση.. βλακείας, τότε παρακολουθείστε μια πολιτική συζήτηση στην TV. 

Μπορείτε βέβαια να προτιμήσετε την υπεραγορά της περιοχής σας οπόταν έχετε την επιλογή μέσα από άπειρα Έψιλον, μεταλλαγμένα, τροποποιημένα και πεντανόστιμα είδη να επιλέξετε. 

Αυτό θα πει επιλογή...

Συνεπώς, μπορεί μεν να εξακολουθεί ο σύγχρονος άνθρωπος να είναι ακόμη δούλος, αλλά πληρώνεται για το χρόνο που δουλεύει (βλ. paid slavery), και αφού όλα όσα παίρνει τα επιστρέφει, μπορεί τουλάχιστον να επιλέγει:

α) σε ΠΟΙΟΝ τα δίνει (ανάμεσα στους 4-5 του καρτέλ για το κάθε είδος προς πώληση)

β) ΠΟΤΕ τα δίνει (από την 1η μέχρι τις 5 του μηνός)

γ) ΠΩΣ τα δίνει (μετρητά ή με κάρτα της αρεσκείας του)

δ) ΓΙΑΤΙ τα δίνει (φυσικά για να ζήσει στο βαθμό που μπορεί, αυτός και οι εξαρτώμενοί του "αξιοπρεπώς", και "χέστηκε για τον υπόλοιπο κόσμο")

ε) ΜΕΧΡΙ ΠΟΤΕ θα τα δίνει (μέχρι να "σκάσει", επιλέγοντας μαζί  και την αιτία του θανάτου του)

Πόση σημασία μπορεί να έχει λοιπόν, αν δε μπορεί κανείς να ζήσει ελεύθερος όταν μπορεί να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνει! (αυτό θα πρέπει να το είπε κάποιος, αλλά και να μην το είπε ποτέ πριν κανείς, το λέω εγώ τώρα, γιατί "έτσι", γιατί πρέπει να ειπωθεί.. 

γιατί έτσι έχουμε καταντήσει, γιατί μέχρι εκεί μας πάει η ελευθερία μας.

:-(

ουτοπία;

Καλά να πιστεύεις πως θα μπορούσε η ανθρωπότητα να συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο, να το θεωρήσω επιεικώς "αφελές", αλλά να απαιτείς κα να παλεύεις για ένα σύστημα που δεν αναδεικνύει την ανταγωνιστικότητα αλλά επιβραβεύει τη συνεργασία, τόσο κακό είναι;

Περιμένω τον αντίλογο.

Zeitgeist II Addendum

δκυο λέξεις

"Πάτερ θέλω ν'αγιάσω", είπα του 'γούμενου.

- νά'ρτεις δαπάνω όπoτε θέλεις γιε μου, να μείνεις

Πήγα λοιπόν, αλλά με είχε προειδοποιήσει:

"δαμαί δε μιλούμε. Μόνο δκυο λέξεις κάθε δκυο χρόνια..."

-'ντάξει, λαλώ του

Επέρασαν τα δκυο χρόνια, εκατέβηκα που το κελλίν τζιαι βρίσκω το γούμενο.

Δκυο λέξεις είπα του: "στρώμαν σκλερόν"

-Μεν ανησυχείς, θα σου στείλουμεν το καλλύττερον στρώμα να τζοιμάσαι, μέμπα τζιαι πο΄νησεις τη μέσιν σου..

Αλλά έγραψέν με κανονικά, με στρώμαν με τίποτες, τζιαι ο σπόνδυλός μου ήταν να με πελλάνει.

Στα τέσσερα χρόνια κατεβαίνω που το κελλί πού 'ταν πάνω στο βουνό τζιαι λαλώ του:

"φαΐν λλίον"

-να πάεις στο καλόν τζιαι εννα σου πεμπομεν παράπανω φαΐν μεν τζιαι πάθεις ασιτίαν.

Ε με φαίν με τίποτε, έτρωεν ούλλον μόνος του..

Στα έξι χρόνια λαλώ του:

"νερόν έλειψεν"

-Αα έσσιει λειψυδρίαν γιε μου αλλά εννα φροντίσουμεν να σου πέμπουμεν κάθε μήνα τη στάμνα με το νερό που δικαιούσαι..

τίποτε έν έγινεν πάλε. Μόνον υποσχέσεις ο γέρος.

Έτσι στα 8 χρόνια κατεβαίνω με τα "μπογαλάκια" μου τζιαι λαλώ του:

"Εγιώ φεύκω!"

-Να πάεις στ' ανάθθεμαν, ζαττί που τον τζιαιρόν που ήρτες ούλλον παράπονα είσαι..

Κι' έτσι από τότε γυρω-φέρνω μεταξύ αναθέματος και παραδείσου, καταραμένος αλλά ξεδιψασμένος.. στη βρύση της ελευθερίας του πνεύματος!

Citro