Σαν ένα δέντρο η ανθρωπότητα, ξεφύτρωσε από το χώμα και αφού στηρίχθηκε στο συμπαγή κορμό της έβγαλε παρακλάδια ποικίλων χρωμάτων, κι έπειτα αυτά έβγαλαν φύλλα και άνθη.
Ένα κλαδί είσαι κι' εσύ, η αφρικανική φυλή, ένα άλλο παρακλάδι είμαστε μεις, οι έλληνες, κι εγώ κι εσύ είμαστε άνθη που ξεπετάχτηκαν από τις φυλλωσιές (τις οικογένειες μας).
Άνθη που σήμερα δίνουν καρπούς που με τη σειρά τους θα πέσουν αύριο σε άλλη Γη και θα φτιάξουν εκεί νέα δέντρα σε νέους Κόσμους.
Κι όταν κάποτε ο άνεμος φυσάει τα κλαδιά χτυπάνε και θροΐζουν τα φύλλα και πέφτουν τα κλωνιά το ένα απάνω στο άλλο να το "φάει" τον τόπο... Πόλεμος.
Κι ενώ τα νέα δέντρα πια φυτρώνουν και αναγιώνουνται στη δική μας πλευρά μας πέφτει πολλύς ο ήλιος και δεν προφταίνουμε να τον χλωροπλάθουμε και τσακωνόμαστε τα άμοιρα τα κλαριά και σκιαζόμαστε αναμεταξύ μας.
Μάνα μου μας ρε..
μάνα μου τα ΕΛΑΜούθκια μου...
αντροπή!