με σαρκασμό..:
Τέλειωσε ακόμη μια χρονιά. Και ήρθε η ώρα για αποχαιρετισμούς. Και να σου μας πάλι, όλους εμάς, τους παράγοντες του σχολείου, να σας κουράζουμε με μακροσκελείς ομιλίες. Κι' εσάς να μη βλέπετε την ώρα να πάρετε το απολυτήριο, το πολυπόθητο βραβείο, οι πιο τυχεροί από εσάς.
Μην ανυσηχείτε.. Α δεν ανησυχείτε.. Γιατί το ξέρετε όλοι. Πως όλοι σας θα περάσετε. Κι' αν όχι τώρα, σίγουρα το Σεπτέμβρη. Είμαι 11 χρόνια καθηγητής και δεν έχει λάχει ποτέ να μείνει ένας από σας πίσω. Όλοι εν τέλει θα είσαστε προβιβαστέοι. Κι' αυτό γιατί η παράδοση τό' χει.
Έχει περάσει η πεποίθηση πως δεν κάνει να χάνουν νέοι άνθρωποι ένα χρόνο επιπλέον από τη ζωή τους ούτε για ακαδημαϊκούς ούτε για άλλους λόγους. Και τι γίνεται με τα υπόλοιπα 12 χρόνια θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς; Αυτά γιατί να πηγαίνουνε χαμένα; Για ένα κωλοαπολυτήριο; Για μια θέση στο πανεπιστήμιο; Αστεία πράγματα.. Αν με βρίσκετε κυνικό, περιμένετε και τη συνέχεια.
Έτσι λοιπόν παιδιά μου, όταν σας αντικρύζω κάθε χρόνο να κοιτάτε προς τον ομιλούντα με τα μάτια καρφωμένα, το κεφάλι λίγο ανασηκωμένο προς το μέρος μου, από τη χαμηλότερη θέση που έχει φροντίσει, και πάλι η παράδοση, να σας έχει στημένους, τι άλλο περιμένετε παρά νουθεσίες και διαφωτιστικές συμβουλές για το αύριο που σας περιμένει;
Καταλαμβαίνω τη χαρά σας που φθάνετε στο τέλος της φοίτησής σας εδώ.
Κατανοώ πλήρως την ανάγκη σας να φύγετε, να πετάξετε, να απελευθερωθείτε..
Όμως θέλω να σας προσγειώσω. Σήμερα θα σας φανώ λίγο κακός. Γιατί θα σας μιλήσω επιτέλους την αλήθεια. Μια αλήθεια που σπάζει κόκκαλα. Θα σας ψαλιδίσω τα φτερά πριν ακόμα τα ανοίξετε.
Κι' αυτό γιατί μπροστά μου βλέπω μελλοθάνατους.
Ναι, όλοι είμαστε θνητοί..
20% μελλοντικούς ναρκωμανείς βλέπω, 60% μελλοντικούς ψυχασθενείς, 30% φυγόστρατους, όχι γιατί είναι ειρηνιστές αλλά γιατί είναι φυγόπονοι, 90% φτωχούς όχι γιατί δε θα σκίζεστε στη δουλειά αλλά γιατί δε θα σας επιτρέπει το σύστημα να πλουτίσετε, αλλά και πάλι, βλέπω 10% πλούσιους γιατί δεν θα έχουν αυτοί από εσάς ούτε ιερό ούτε όσιο, 100% απογοητευμένους εραστές γιατί όπως σύντομα θα ανακαλύψετε, κανένας έρωτας δε διαρκεί για πάντα, και αυτό δεν είναι το δυσάρεστο αλλά μάλλον το γεγονός ότι οι πλείστοι από σας δεν θα αντιληφθείτε ποτέ ότι αυτή είναι η ουσία του έρωτα, η συνεχής και διαρκής ανανέωση, είτε αυτού είτε συνισταμένων του, βλέπω και 50% διαζευγμένους γονείς γιατί δε μάθατε ούτε θα μάθετε ποτέ να δίνετε χωρίς να παίρνετε. Βλέπω 95% ρατσιστές με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, 90% μορφωμένους αλλά και 90% κοινωνικά αμόρφωτους, 30% καρκινοπαθείς από την ακτινοβολία των κινητών, 10% από το κάπνισμα, 10 από τον μολυσμένο αέρα ή νερό. 97% αναίσθητους για το περιβάλλον, 50% ομονοιάτες και 50% αποελίστες. Βλέπω 99.99% απροσανατόλιστους, 100% χωρίς κριτήρια και ιδίαν γνώμην, 100% ανεύθυνους σε υπέυθυνα πόστα και 100% ευθυνόφοβους. Αλλά δεν είναι όλα σκούρα. Βλέπω και 5% εξαιρετικά καλούς ρουφιάνους και τους βλέπω μάλιστα να πετυχαίνουν σε ψηλά πόστα, ιδίως του δημοσίου.
Και όταν σας βλέπω ως έτσι, χαίρομαι, γιατί αυτό σημαίνει πως το σχολείο μας έχει πετύχει το σκοπό του. Αυτό σημαίνει πως όλοι μας κάναμε άψογα τη δουλειά μας. Έχουμε καταφέρει και φέτος να αναπαραγάγουμε την κοινωνία μας.
Όλοι μας οι καθηγητές σας και με τη σαφέστατη καθοδήγηση της Διεύθυνσης του Υπουργείου και του σχολείου μας, έχουμε καταφέρει να διατηρήσουμε την ακέραιη ουδετερότητά μας.
Έχουμε καταφέρει να σας μεταδόσουμε την ύλη μέσα από μια εικονική πραγματικότητα που βρίσκεις μέσα στα ωραία μυθιστορήματα που καλύψαμε. Μέσα στις ονειρικές αφίσες που ζωγραφίσατε, μέσα από τις μυθοπλαστικές μας εξιστορήσεις και μέσα από τις μυθοποιημένες εθνικές μας εκδηλώσεις.
Σ' αυτό το σημείο αξίζει ένα μεγάλο χειροκρότημα σε όλους μας. Μηδενός εξαιρουμένου.
Και πρώτιστα σε σας.
Γιατί το δεκτήκατε αδιαμαρτύρητα. Γιατί δε θυσιάσατε τους βαθμούς σας χαριν μιας εφήμερης “νεανικής επανάστασής” σας, γιατί μας αφήσατε να κάνουμε το ΕΡΓΟ μας, και της ίδιας της κοινωνίας.
Την αφήσατε αβίαστα να αναπαραχθεί, ώστε να ξαναζήσουμε την ιστορία μας και την επόμενη γενιά. Έτσι λοιπόν βλέπω και 100% ημικατεχόμενους, αλλά το ευχάριστο είναι πως μόνο 30% από εσάς θα είναι δυστυχισμενοι από τη διχοτόμιση.
Είναι αλήθεια πως εμείς οι καθηγητές σας ανήκουμε σε μια ανώτερη κοινωνική τάξη. Και για αυτό είστε πρώτιστα τυχεροί εσείς. Αν παίρναμε τους ίδιους μισθούς με τους γονείς σας, αν μέναμε στις υποβαθμισμένες γειτονιές σας, αν οδηγούσαμε τα υποδαιέστερα αυτοκίνητά σας, με ποια πυγμή και με ποιο θράσος θα σας αλλάζαμε τα φώτα; Αν είχαμε τα ίδια προβλήματα με σας πως θα σας βοηθούσαμε να τα λύσετε;
Έτσι λοιπόν, μη μας καρατάμε κακία που σας μαλλώνουμε. Μη μας αδικείτε που δημιουργούμε και εμείς ελίτ στο σχολείο μας, επιλέγοντας τους λίγους, μόνο τους μαθητές που μας μοιάζουν για να επιβραβεύσουμε. Απλά αναπαραγώμαστε και εμείς, όπως η κοινωνία μας. Κι αν δείτε κανέναν από μας να διαφέρει, μην αναρωτηθείτε. Κανένας ξεπεσμένος θα είναι που δεν έχει ξεπεράσει τις δυσκολίες που πέρασε όταν ήταν στα δικά σας χρόνια. Τρυπώνουν κάποτε και τέτοιοι στην κάστα μας. Μην παρασυρθείτε από τις αλλαγμένες ιδέες και απόψεις του, δεν είναι πετυχημένος. Μάλλον περιθωριακός θα είναι. Δεν είναι ένας από μας. Τα ξένα κι' άγνωστα τα απορρίπτουμε, όλοι μαζί με μια φωνή, με μια γροθιά. Ενωμένοι! Μη σας πάρουν τα μυαλά..
Αλίμονο αν χάσουμε ότι πολυτιμότερο έχουμε: Αυτά που μάθαμε και αυτά που ξέρουμε.
Και είναι πράγματι πολλά αυτά που σας μάθαμε. Σας δώσαμε αιώνια εφόδια. Να λοιπόν κάτι για να αναλογιστείτε για το υπόλοιπο της ζωής σας:
Χρησιμοποιείστε όποιους τύπους θέλετε, των μαθηματικών, της φυσικής, της χημείας ή των οικονομικών, κλπ. και όλη τη γραμματική, αρχαία, ιστορία και θρησκευτικά που σας διδάξαμε για να βρείτε τη λύση στο βασικό πρόβλημα της ζωής του ανθρώπου από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα:
“Πώς θα επιβιώσετε;”
και απαντείστε το σε μια παράγραφο 100 λέξεων ή έστω 100 χιλιάδων λέξεων χρησιμοποιώντας όποια γλώσσα θέλετε: ελληνικά, νέα ή αρχαία, αγγλικά, γερμανικά ή γαλλικά, ή ακόμα καλύτερα ζωγραφίστε το αξιοποιώντας τις σχεδιαστικές σας ικανότητες, που και πάλι εμείς σας αναπτύξαμε..
Καλή επιτυχία!